จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1528

ในอีกด้านหนึ่ง ถานกั๋วต้งกลับมถึงที่บ้านของตน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ไม่ว่าใครก็ดูออกว่าเขามีเรื่องอะไรในใจ

แม่ของเขาหวีฉิงเดินเข้ามาและถามว่า"ลูกชาย แกเป็นอะไรหรือ?ทำไมดูเครียดๆ?เพราะไอ้จิ้งจอกเฒ่าหาเรื่องลูกใช่ไหม?"

ถานกั๋วต้งถอนหายใจและพูดความจริง"แม่ คราวนี้ไอ้จิ้งจอกเฒ่าใช้ท่าไม้ตายกับผม แม่รู้ไหมว่าเขาต้องการให้ผมทำอะไร?"

"ทำอะไรหรือ?"

“เขาให้ผมไปจำนนต่อเจียงชื่อ!”

“อะไรนะ?”หวีฉิงพูดด้วยความตกตะลึง“ไอ้จิ้งจอกเฒ่ากินยาผิดหรือเปล่า?ทำไมจู่ๆถึงให้ลูกไปร่วมมือกับเจียงชื่อล่ะ?”

ถานกั๋วต้งยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า“ไม่เพียงเท่านั้น แม่รู้ไหมว่าเขาให้ผมใช้เหตุผลอะไรไปจำนนต่อเจียงชื่อ?เขาให้ผมเอาเรื่องที่พ่อของผมถูกเขาขังไว้อย่างลับๆเป็นเหตุผล!

หวีฉิงตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ไอ้จิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ กำลังใช้วิธีถอยในการเดินหน้า

อันที่จริง ทุกคนปิดปากเงียบเกี่ยวกับเรื่องนี้ และไม่มีใครกล้าพูดมันในที่สาธารณะ แต่ถานหย่งเซิ่งกลับทำตรงข้าม และพูดเรื่องนี้ออกมาต่อหน้าถานกั๋วต้ง

นอกจากนี้เขายังต้องการใช้เรื่องนี้ให้ถานกั๋วต้งไปเข้าร่วมเจียงชื่อ

แน่นอนว่า หลังจากที่ได้ยิน 'เรื่องราว' นี้แล้ว มีความเป็นไปได้มากที่เจียงชื่อจะยอมรับในตัวถานกั๋วต้ง

หวีฉิงถาม"ไอ้จิ้งจอกเฒ่าต้องการจะทำอะไรกันแน่?"

ถานกั๋วต้งกล่าวว่า"ตามคำพูดของเขาคือ เขาต้องการให้ผมไปเป็นสายลับสองหน้า แกล้งทำเป็นยอมจำนน แต่จริงๆแล้วคือไปขโมยข้อมูลข่าวสารของเจียงชื่อ เพื่อกำจัดเจียงชื่อ แต่ว่า ผมคิดว่าเรื่องมันไม่ง่ายแบบนี้แน่นอน ผมสงสัยว่า ไอ้จิ้งจอกเฒ่าคงรู้ความคิดของผมแล้ว จึงอยากกำจัดผมด้วย”

จะดีเหรอ?

แบบนี้ มันดีจริงๆเหรอ?

หวีฉิงพูดอย่างอดสงสารไม่ได้“เจียงชื่อก็เหมือนกับลูก ล้วนเป็นเด็กที่น่าสงสาร ความจริงแล้ว พวกแกสองคนมีความคล้ายคลึงกันในหลายๆอย่าง เพียงแค่เส้นทางที่เดินนั้นต่างกัน เขาอยู่ในที่สว่าง ลูกอยู่ที่มืด เป้าหมายร่วมกันของพวกแกคือไอ้จิ้งจอกเฒ่า แล้วทำไมต้องฆ่ากันเองล่ะ?ทำไมแม่ถึงรู้สึกว่า ไอ้จิ้งจอกเฒ่าส่งแกไปก็เพื่อไปสู้กับเจียงชื่อ เสือสองตัวสู้กัน ย่อมมีตัวใดตัวหนึ่งได้รับบาดเจ็บ?"

ถานกั๋วต้งพูดอย่างช่วยไม่ได้"แม่ ผมเข้าใจ แต่เรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว ผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ในเมื่อผมเลือกที่จะแสดงละครตบตา ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด！แม่ แม่ไม่ต้องกังวล ผมจะรีบแสดงฉากนี้กับจิ้งจอกเฒ่าให้จบ หลังจากนั้นก็รีบตามหาพ่อออกมาให้ได้ ไม่โดนเขาควบคุมอีก”

พูดง่ายแต่ทำยากนะ

หวีฉิงถอนหายใจและพูดว่า“แม่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยลูกอย่างไร ลูก แกดูแลตัวเองดีๆแล้วกัน” "ครับแม่!"

"เอาล่ะ มากินข้าวกันเถอะ"