จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1548

บ่ายวันรุ่งขึ้น เวลาหนึ่งนาฬิกาเศษ

เมืองหลวงเกิดเหตุการณ์ล้างไพ่ครั้งใหญ่ กิจการของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อขาดความคล่องตัว เจียงชื่อในฐานะประธานบริษัทยื่นคำร้องขอล้มละลาย

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อจะถอยตัวเองออกจากเวทีประวัติศาสตร์

เจียงชื่อ ช่วงสั้น ๆ ในเวลาที่ผ่านมาแค่แปดเก้าเดือนนี้ โหมกระหน่ำใส่กิจการธุรกิจในเมืองหลวงชนิดเขย่าฟ้าพลิกแผ่นดิน แต่สุดท้ายก็สู้ถานเฉิงยี่ไม่ได้ ค่อย ๆ ก้าวลงไปในหลุมพรางที่ถานเฉิงยี่ขุดรอรับเอาไว้อย่างดี

เจียงชื่อ แพ้ย่อยยับในที่สุด

ที่บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ

เจียงชื่อยืนอยู่ข้างหน้าต่างบนชั้นสอง มองพนักงานที่ลาออกทยอยเดินออกไปทีละคนทีละคน บนใบหน้าไม่มีอารมณ์อะไรจะให้แสดง

เศร้าใดไหนจะเศร้าเท่าใจสลาย ความเศร้าที่สุดเศร้า มักเศร้าจนน้ำตายังไม่มีจะไหล

อะไรไม่ว่า ดันผ่ามีอาคันตุกะเข้ามาคนหนึ่ง-----ถานหย่งเซิ่ง

เขานำพ่อบ้านเฒ่ามาที่บริษัทเทคโนโลยี มาดูความทุเรศของเจียงชื่อ

มาถึงบนชั้นสอง ถานหย่งเซิ่งจุดบุหรี่ขึ้นมามวนหนึ่ง สูบบุหรี่พลางเดินไปหาเจียงชื่อ ใบหน้ายิ้มแย้ม หัวเราะเหอ ๆ แล้วพูดว่า “ว้าว นี่ไม่ใช่หรือ เจียงชื่อเทพแห่งสงครามที่ขึ้นชื่อระบือดังไปทั่วหล้า？ไปทำอีท่าไหนจนกลายสภาพมาถึงขั้นนี้นะ？ช่างน่าสงสารเสียจริง”

เมษจ้องหน้าเขา อยากจะโต้ย้อนกลับก็ไม่รู้จะเอาตรงไหนโต้ดี

เจียงชื่อก็ไม่มองหน้าเขา พูดเสียงจืด ๆ ไปว่า “ลมเพลมพัดสมบัติผลัดกันชม ถานหย่งเซิ่ง ตอนนี้แกดีใจได้ ไม่ช้าหรือเร็วก็จะถึงทีแกต้องร้องไห้มั่ง”

“ใช่นะ？” ถานหย่งเซิ่งผายมือออก “งั้นก็ทำให้ฉันร้องไห้ดูทีสิ？คนที่อยากเห็นฉันร้องไห้ไปแล้วก็มากมาย แต่ยังไม่เห็นมีใครทำได้ เจียงชื่อ แกก็ทำไม่ได้หรอก！”

เจียงชื่อมองทอดตาออกไปนอกหน้าต่าง พูดต่อไปว่า “บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อแพ้ไปแล้ว แต่ตระกูลจ้าว ตระกูลเชียงก็ยังอยู่ ถานหย่งเซิ่งแกยังไม่ชนะ ฉันยังมีโอกาสฟื้นตัวได้อยู่”

ดูจากแววตาของเขาก็จะเห็นแต่ความผิดหวังและหดหู่

เหมียวถงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เห็นแล้วก็ทำใจไม่ได้ เอื้อมมือกุมต้นแขนของเจียงชื่อ นึกอยากจะปลอบประโลมใจให้กับเจียงชื่อ แต่ทุกอย่างมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะเอาอะไรมาพูดปลอบใจได้？

จะพูดปลอบอะไรมากมาย มันก็เลื่อนลอยไร้ประโยชน์ทั้งนั้น

ถานหย่งเซิ่งสูบบุหรี่เข้าไปคำหนึ่ง หัวเราะเหอ ๆ พูดออกมาว่า “เจียงชื่อแกนี่ก็จัดว่าแน่มากนะ ไม่เสียทีที่เป็นสายสกุลรุ่นหลังของฉันถังหย่งเซิ่ง แต่น่าเสียดาย แกดันคิดอยากจะมาสู้กับฉัน ถึงขนาดคิดจะขจัดฉันทิ้ง เฮอะ ๆ แกไม่เคยรู้จักคิดมั่งเลย ฉันถานหย่งเซิ่งมีหรือจะให้แกขจัดทิ้งได้ง่าย ๆ？”

เจียงชื่อมองหน้าถานหย่งเซิ่ง พูดอะไรไม่ออก

ถานหย่งเซิ่งทำยักไหล่ “เรื่องไร้สาระก็คงไม่ต้องพูดมากละ เจียงชื่อ ตอนนี้เหลือแกหัวเดียวกระเทียมลีบ บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อจบแล้ว ทรัพย์สินทุกอย่างของแกเข้ามาอยู่ในหอดาวเดือนแล้ว แกก็จงเฝ้าดูผู้ครองคนใหม่ขึ้นนั่งตำแหน่ง มองผลจากหยาดเหงื่อแรงงานของแกถูกตระกูลถามชิงไปได้หมด ฮา ๆ ๆ ๆ！”

เจียงชื่อส่ายหน้าน้อย ๆ ดูเหมือนกำลังทอดถอนใจอย่างซึมเศร้า