จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1548

บ่ายวันรุ่งขึ้น เวลาหนึ่งนาฬิกาเศษ

เมืองหลวงเกิดเหตุการณ์ล้างไพ่ครั้งใหญ่ กิจการของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อขาดความคล่องตัว เจียงชื่อในฐานะประธานบริษัทยื่นคำร้องขอล้มละลาย

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อจะถอยตัวเองออกจากเวทีประวัติศาสตร์

เจียงชื่อ ช่วงสั้น ๆ ในเวลาที่ผ่านมาแค่แปดเก้าเดือนนี้ โหมกระหน่ำใส่กิจการธุรกิจในเมืองหลวงชนิดเขย่าฟ้าพลิกแผ่นดิน แต่สุดท้ายก็สู้ถานเฉิงยี่ไม่ได้ ค่อย ๆ ก้าวลงไปในหลุมพรางที่ถานเฉิงยี่ขุดรอรับเอาไว้อย่างดี

เจียงชื่อ แพ้ย่อยยับในที่สุด

ที่บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ

เจียงชื่อยืนอยู่ข้างหน้าต่างบนชั้นสอง มองพนักงานที่ลาออกทยอยเดินออกไปทีละคนทีละคน บนใบหน้าไม่มีอารมณ์อะไรจะให้แสดง

เศร้าใดไหนจะเศร้าเท่าใจสลาย ความเศร้าที่สุดเศร้า มักเศร้าจนน้ำตายังไม่มีจะไหล

อะไรไม่ว่า ดันผ่ามีอาคันตุกะเข้ามาคนหนึ่ง-----ถานหย่งเซิ่ง

เขานำพ่อบ้านเฒ่ามาที่บริษัทเทคโนโลยี มาดูความทุเรศของเจียงชื่อ

มาถึงบนชั้นสอง ถานหย่งเซิ่งจุดบุหรี่ขึ้นมามวนหนึ่ง สูบบุหรี่พลางเดินไปหาเจียงชื่อ ใบหน้ายิ้มแย้ม หัวเราะเหอ ๆ แล้วพูดว่า “ว้าว นี่ไม่ใช่หรือ เจียงชื่อเทพแห่งสงครามที่ขึ้นชื่อระบือดังไปทั่วหล้า？ไปทำอีท่าไหนจนกลายสภาพมาถึงขั้นนี้นะ？ช่างน่าสงสารเสียจริง”

เมษจ้องหน้าเขา อยากจะโต้ย้อนกลับก็ไม่รู้จะเอาตรงไหนโต้ดี

เจียงชื่อก็ไม่มองหน้าเขา พูดเสียงจืด ๆ ไปว่า “ลมเพลมพัดสมบัติผลัดกันชม ถานหย่งเซิ่ง ตอนนี้แกดีใจได้ ไม่ช้าหรือเร็วก็จะถึงทีแกต้องร้องไห้มั่ง”

“ใช่นะ？” ถานหย่งเซิ่งผายมือออก “งั้นก็ทำให้ฉันร้องไห้ดูทีสิ？คนที่อยากเห็นฉันร้องไห้ไปแล้วก็มากมาย แต่ยังไม่เห็นมีใครทำได้ เจียงชื่อ แกก็ทำไม่ได้หรอก！”

เจียงชื่อมองทอดตาออกไปนอกหน้าต่าง พูดต่อไปว่า “บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อแพ้ไปแล้ว แต่ตระกูลจ้าว ตระกูลเชียงก็ยังอยู่ ถานหย่งเซิ่งแกยังไม่ชนะ ฉันยังมีโอกาสฟื้นตัวได้อยู่”