จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 162

โหลวซินเยว่สงสัยว่าหูตัวเองมีปัญหาหรือเปล่า

เธอยิ้มอย่างเคอะเขิน “ คุณพี่เสี้ยงคะ พี่ไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหมคะ? ”

เสี้ยงจื้อเฉิงพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ คุณดูเหมือนผมพูดเล่นงั้นเหรอ? ”

รอยยิ้มบนใบหน้าโหลวซินเยว่ค่อยๆเลือนหายไป จากนั้นก็บิดเบี้ยวไปทั้งหน้า เปลี่ยนเป็นหน้าสยองจนไม่อาจเปรียบได้

“ เสี้ยงจื้อเฉิง คุณจริงจังใช่ไหม? ”

“ แน่นอนครับ!”

“ ไอ้บ้าเอ๊ย นายมาเซ็นสัญญากับฉันแล้ว ตอนนี้ก็มาบอกเลิกสัญญาเนี่ยนะ คุณคิดว่าฉันเป็นคนอย่างไงกัน? ฉันเป็นคนที่คุณจะรังแกเมื่อไหร่ก็ได้งั้นเหรอ? ”

เสี้ยงจื้อเฉิงพูดขึ้น “ ผมยินดีที่จะชดเชยให้ทั้งหมด จะติดหนี้ก็ต้องเอาคนอย่างคุณออกไปให้ได้ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ของเรา จะยอมรับนักแสดงที่ไร้จรรยาบรรณอย่างคุณไว้ไม่ได้!”

“ ดีๆๆ ”

พูดคำว่า ‘ ดีปลาบปลื้ม ติดต่อกันสามครั้ง โหลวซินเยว่ถอดชุดออกแล้วโยนมันลงบนพื้น อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์งั้นเหรอ? กูไม่ง้อหรอก!”

เธอสวมชุดที่ผู้จัดการส่วนตัวเตรียมไว้แล้วออกไปจากที่นี่ ”

เดินไปได้ครึ่งทาง เธอก็หยุดลงแล้วพูดขึ้น “ พวกคุณอย่าลืมไปล่ะ บทประพันธ์เรื่องก็สร้างขึ้นเพื่อฉัน โดยเฉพาะ ผู้ชมก่อนหน้านี้ก็ต่างหลั่งไหนมาจากการโปรโมตของฉันทั้งหมด ถ้าไม่มีฉันแล้ว เงินทั้งหมดที่พวกคุณลงทุนไปก่อนหน้านี้ก็สูญเปล่า!คิดให้ดีๆก็แล้วกัน ”

พอพูดจบ เธอก็ได้ออกไปจากที่นี่

ปล่อยไว้เพียงระเบิดลูกโต

ใบหน้าของเสี้ยงจื้อเฉิงเต็มไปด้วยความเศร้า เป็นเช่นด้วยกับที่โหลวซินเยว่ได้พูดไว้ หนังเรื่องนี้ทั้งเรื่องก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอ ถ้าเกิดว่าโหลวซินเยว่ไม่เล่นแล้ว โปรเจกก็คงต้องถูกยกเลิก

จะทำอย่างไรดี?

เจียงชื่อเดินเข้ามา แล้วถามขึ้น “ โปรเจกนี้เป็นภาพยนตร์หรือว่าเว็บหนัง? ”

เสี้ยงจื้อเฉิงพูดขึ้น “ เป็นเว็บหนังครับ ”

“ ค่าบทประพันธ์ชมเท่าไหร่? ”