จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 163

ผู้กำกับคนนั้นผงกหัวลงอย่างเชื่องๆ จากนั้นก็พูดว่า “ มันก็ไม่นับว่าหนักหนาอะไรเลยแม้แต่น้อยครับ ประธานเจียงวางใจได้เลย ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้หลับไม่ได้นอน แต่ผมก็จะทำมันออกมาให้ดีที่สุดครับ ”

“ อืม ฉันจะคอยดู ”

เจียงชื่อหันหลัง และเดินจากไป

ทันใดนั้น หลิงเหยาก็โผล่หน้าเข้ามาทันที แต่ใบหน้านั้น มันถูกผสมผสานไปด้วยความขมขื่นและความตื่นเต้นแบบดีใจในเวลาเดียวกัน พร้อมกับพูดว่า “ ประธานเจียงคะ ฉันไม่รู้เลย ว่าจะขอบคุณ คุณอย่างไรดี ”

“ ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ สิ่งนี้ มันเป็นสิ่งที่คุณใช้ความอดทนของตัวเองแลกมาอยู่แล้ว การแสดงของคุณ มันก็นับว่าเป็นระดับน้ำดีอย่างยิ่ง ใบหน้านั้นของคุณ มันก็ยังสวยอีกต่างหาก มิหนำซ้ำ คุณยังอดทนต่อความยากลำบากด้วย ถ้าหากผมไม่ดันคุณ แล้วผมจะไปดันใคร? ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอมันก็แดงขึ้นมา ประดุจลูกแอปเปิลที่สุกงอมได้ที่

ถึงแม้ว่าเธอก็จะได้ยินคำชมมาตั้งแต่เล็กแล้ว และก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคนที่เคยชมเธอว่าสวย มันมีสักกี่คนกันเชียว

แต่วันนี้ เธอได้ยินถึงคำชมที่ออกมาจากปากของเจียงชื่อ มันก็ทำให้จิตใจภายในของเธอรู้สึกดีอยู่ใช่น้อย แต่มันก็มันความขมขื่นเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่เหมือนกัน

อย่างน้อย หลิงเหยาก็ยังเป็นหญิงสาวอายุอานามประมาณยี่สิบเศษๆ

เมื่อเธอได้ยินคำชมที่สุดแสนจะเย้ายวนใจของเจียงชื่อแบบนั้น ผู้ที่ดูโต มีประสบการณ์อย่างโชกโชน แถมยังประสบความสำเร็จอีกต่างหากอย่างเจียงชื่อได้เอ่ยชมเข้า มันก็ทำให้ใบหน้าของเธอร้อนขึ้น และแดงขึ้นมาเอามาก พร้อมกับใจเต้นรัวแบบไม่เป็นจังหวะจริงๆ

เจียงชื่อพูดขึ้นว่า “ รับผิดชอบกับหน้าที่ตัวเองดีๆล่ะ อย่าทำให้ผมต้องผิดหวัง ”

หลิงเหยาผงกหัวรับอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “ ฉันจะตั้งใจทำให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้ประธานเจียงต้องผิดหวังเป็นอันขาดค่ะ!”

“ ครับ พยายามเข้าล่ะ ”

หลังจากที่พูดจบ เจียงชื่อก็บอกให้พนักงานทุกคนแยกย้ายได้ ใครมีงานอะไรของตัวเองก็รีบไปทำซะ ต้องตั้งใจถ่ายทำต่อไป

จากนั้น เขาก็กลับมาอยู่ข้างกายของเริ่นจื่อหลัน

สีหน้าของเริ่นจื่อหลันมองดูเจียงชื่อด้วยรอยยิ้มที่หวานชื่น “ ประธานเจียง? ”

เมื่อได้ยินเธอเรียกขึ้นมาแบบนั้น เขาจึงหันหัวไปด้วยความเก้ๆ กังๆ ในสายตาของคนภายนอกแล้วนั้น เขาอาจจะเป็นคนที่ดูเย็นยะเยือกเอามาก แต่มันมีแค่ตอนที่เขาอยู่กับเธอเท่านั้น ที่เขาก็จะเป็นเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง

เพราะอย่างน้อยในตอนเด็ก เริ่นจื่อหลันก็ช่วยเติมเต็มกระดาษเรียงความอันว่างเปล่า ที่มีหัวข้อคำว่า ‘แม่’ ให้กับเขาได้