จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 167

“ เถ้าแก่หยวนไม่ใช่ไม่มีที่ว่าง เพียงแต่แค่ไม่อยากฟุ่มเฟือยกับสิ่งที่เป็นขยะเท่านั้น สาเหตุที่เขาพูดข้ออ้างแบบนั้นไป ก็ถือว่าไว้หน้าคุณมากแล้ว ทำไมคะ คุณอยากให้เขาพูดออกไปแบบตรงๆ เหรอคะ? หนังของคุณมันเป็นขยะ สาเหตุที่ไม่สามารถวางอยู่ในตำแหน่งหน้าแรกของเว็บได้ คุณก็ทำเป็นไม่พอใจแล้วเหรอคะ? ”

ถึงแม้ว่าคำพูดของเธอมันจะดูแรงไปมาก แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผลนะ

หยวนโหย่วชางก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพียงแค่ทำเป็นเงียบ เพื่อเป็นการบอกนัยๆ ว่าเขาก็ยอมรับในคำพูดของเธอ

มันก็จริงนั่นแหละ ในโลกปัจจุบันแบบนี้ คนที่มียอดติดตามเยอะ มันก็เป็นใหญ่กันทั้งนั้น ถึงหนังของเขาจะถ่ายทำได้ดีขนาดไหน แล้วมันจะยังไงล่ะ? เพราะนักแสดงดังในหนังเรื่องนั้น มันก็ไม่มีสักคน แต่กลับหวังว่าอยากให้มันดัง กำลังฝันกลางวันอยู่งั้นเหรอ?

หยวนโหย่วชางเป็นนักธุรกิจที่คำนึงถึงผลประโยชน์ตัวเอง เขาไม่มีทางที่จะให้ตำแหน่งโปรโมตหน้าแรก ที่เป็นตำแหน่งสำคัญแบบนี้ เอาไปให้กับหนังที่มันเป็นจำพวกขยะหรอก

เจียงชื่อผงกหัวขึ้น จากนั้นก็พูดว่า “ เถ้าแก่หยวนครับ คุณแน่ใจนะ ว่าคุณจะไม่ให้ตำแหน่งโปรโมตหน้าแรกบนเว็บนั้นกับผม? ”

หยวนโหย่วชางพูดออกมาแบบปากยิ้ม แต่ตาไม่ยิ้มว่า “ ผมยังคงคิดเหมือนเดิม หนังเรื่องนั้นของคุณ มากสุดผมก็ให้ได้แค่ตำแหน่งรองของหนังมาแรงช่วงนี้ ”

“ ได้ ”

เจียงชื่อยืนขึ้นมา จากนั้น ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกว่า “ งั้นหนังเรื่องนี้ ผมก็ไม่ขอที่จะลงทุนให้กับเว็บหนังของคุณแล้ว ”

“ โอ๊ะ! ไม่เอามาลงแล้วเหรอครับ? ” หยวนโหย่วชางพูดขึ้นแบบแปลกใจหน่อยๆ ว่า “ เฮ้อ ถ้าเป็นแบบนี้ บริษัทของพวกผม ก็นับว่าต้องเสียหายมากจริงๆ น่าเสียดายจริงๆ นะครับเนี่ย ”

เจียงชื่อก็ไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลัง และเดินจากไป

เฉิงดันถิงก็ตามมาอย่างรวดเร็ว

โหลวซินเยว่พูดออกมาแบบดีใจหน่อยๆ ว่า “ ประธานฟางคะ ตอนนี้คุณรู้ถึงคุณค่าของตัวฉันแล้วใช่ไหมคะ? เสียใจแล้วใช่ไหมคะ? มีคุณที่เป็นประธานตาบอดแบบนี้ ก็ทำได้แค่ถ่ายมาหนึ่งเรื่อง เสียทิ้งไปแบบเปล่าๆ อีกหนึ่งเรื่อง ฉันขอให้คุณล้มตัวลงเร็วๆ นะคะ ”

หลังจากที่เธอได้ยินคำสาปแช่งเหล่านั้นของ เธอก็อยากจะไปต่อยนางนั่นจริงๆ

พวกเขาเดินออกมาถึงข้างนอก