จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 170

เฉิงดันถิงถามออกมาแบบสงสัยว่า “ เจียงชื่อ คุณยังอยากทำอะไรอีกคะ? ”

เจียงชื่อยิ้มหัวเราะออกมา จากนั้น ก็ถามคำถามที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกันเลย

“ ในบริษัท ยังมีใบชาหรือเปล่า? ”

“ ใบชา? มีค่ะ ”

“ ไปเอามาหน่อย พร้อมกับเตรียมน้ำร้อนรอไว้ด้วย ให้ทันชงได้ตลอด ”

“ จะมีแขกมาหาเหรอคะ? ”

“ ตอนนี้ยังไม่ แต่อีกสักประเดี๋ยว จะมีแน่ ”

เขายังพูดไม่ทันจบ เลขาก็เดินเข้ามาในห้อง และพูดว่า “ เฉิงดันถิง ประธานเจียง มีหยวนโหย่วชางจากบริษัทวิดีโอเอกพจน์ต้องการจะพบพวกท่านให้ตอนนี้ ”

“ หยวนโหย่วชาง? เขามาทำไม? ” เฉิงดันถิงไม่เข้าใจสักเท่าไหร่

“ เขาคนนั้น ก็เป็น ‘ แขก ’ ที่ผมรออยู่เองแหละ เชิญเขาเข้ามาได้ ” เจียงชื่อพูดขึ้น

ไม่นาน หยวนโหย่วชางก็เข้ามาอยู่ในห้องแล้ว

รอบนี้ ใบหน้าของเขามันเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ใครเขาก็ดูออกมาแหละ ว่ารอยยิ้มนั้นมันปลอม เบื้องหลังของมัน มีแต่ความขมขื่นและความเจ็บปวด

“ ประธานเจียง ประธานเฉิง เราเจอหน้ากันอีกแล้วนะครับ ” หยวนโหย่วชางพูดทักทายออกมาก่อน

เป็นเพราะเรื่องครั้งก่อนที่หยวนโหย่วชางทำกับพวกเขาไว้ เฉิงดันถิงจึงไม่ค่อยอยากจะคุยกับเขาสักเท่าไหร่ เธอจึงเดินไปอยู่อีกข้าง

แต่เจียงชื่อมีสีหน้าที่นิ่งเป็นอย่างมาก

“ เถ้าแก่หยวน ลมอะไรถึงหอบท่านมาถึงตรงนี้ได้? ”

“ ฮ่าๆ ไม่มีเรื่องอะไร ก็จะมาหาเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ไม่ได้หรอกเหรอครับ? ”

เมื่อเฉิงดันถิงได้ยินเช่นนั้น ก็อยากจะอ้วกออกมาในทันที

เพื่อนเก่าเพื่อนแก่? ใครเป็นเพื่อนคุณมิทราบ มั่นอกมั่นใจจริงๆ

เจียงชื่อส่ายมือไปมา จากนั้นก็พูดว่า “ ไม่ต้องอ้อมค้อมอะไรแล้ว มีอะไรก็พูดมา ”

ตอนนี้ ก็มีพนักงานยกแก้วชาเข้ามาวางไว้บนโต๊ะ มือของหยวนโหย่วชาง ก็กำลังถือไว้ที่รองแก้ว และไม่รู้จะเอ่ยปากพูดอย่างไร