จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 176

ฉีอิงจือเป็นคนฉลาด เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างผิดปกติ และต้องการปิดประตูทันที

ปรากฏว่าพิจิกนั้นเร็วกว่า

ปัง

ฉีอิงจือถูกเตะเข้ามาในห้อง พิจิกก้าวเข้ามาและปิดประตู

“คุณต้องการอะไรเหรอ?”

“คุณต้องการเงินใช่ไหม?”

พิจิกไม่สนใจฉีอิงจือเลย เขาเดินตรงไปยังเริ่นจื่อหลันที่ถูกมัดไว้กับเก้าอี้ จากนั้นเชือกก็ถูกตัดด้วยนิ้วของเขา

เขาคายควันบุหรี่ออกมา “คุณเริ่น คุณไปได้แล้ว”

“เอ๋? นี่...” เริ่นจื่อหลันงงเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

พิจิกพูดอย่างราบเรียบว่า “หลังจากที่คุณออกไปแล้ว ให้เลี้ยวซ้ายแล้วเดินตรงไปตามถนน จะมีคนมารับคุณ”

“อ๋อ ได้จ้ะ”

เริ่นจื่อหลันไม่สามารถก้าวก่ายกับเรื่องอื่นได้เช่นกัน มีคนมาช่วยเธอย่อมดีกว่าถูกฉีอิงจือข่มเหง

เธอออกจากบ้านและเดินไปตามถนนตามที่พิจิกบอกเธอ

มีเพียงพิจิกฉีอิงจือและโหลวซินเยว่เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้อง

ฉีอิงจือยืนพิงกำแพง และเอื้อมมือหยิบไม้เบสบอลขึ้นมา และถามอย่างดุร้ายว่า “บอกมาว่าใครส่งคุณมาที่นี่!”

พิจิกยังคงนิ่ง ดึงเชือกออกมาผูกปมอีกครั้ง และไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอย่างไร

ฉีอิงจือกลืนและขู่ว่า “คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันคือฉีอิงจือเป็นผู้กำกับที่ยอดเยี่ยมที่สุด! ฉันเป็นคนของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องและฉันยังรู้จักกับผู้คนที่ยอดเยี่ยมมากมายในฮอลลีวูดอีกด้วย หากคุณกล้าลงไม้ลงมือกับฉันล่ะก็ คนทั้งโลกจะตามจับตัวคุณ!”

หลังจากที่พิจิกผูกเชือกเสร็จแล้ว เขาก็เดินไปทางฉีอิงจือ

ฉีอิงจือต้องการโจมตีพิจิกด้วยไม้เบสบอล แต่ถูกล้มลงในพริบตา และไม่มีที่ว่างให้สู้กลับแม้แต่นิดเดียว

พิจิกหันไปพูดกับโหลวซินเยว่ “เธอ มานี่”

พิจิกทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงของเธอ

ไม่เพียงแค่นั้น เขาแค่ขยับนิ้วเท่านั้นก็มีรอยกรีดปรากฏขึ้นบนขาของทั้งสองในทันที และเอ็นร้อยหวายก็ถูกกรีดจนขาดออกจากกัน และไม่ว่าพวกเขาอยากจะวิ่งหนีมากแค่ไหนพวกเขาก็ไม่อาจหนีไปได้

ในคืนที่มืดมิด ชายหญิงคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

สุดท้ายพิจิกก็พ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วหันหลังเดินจากไป

...

ในอีกด้านหนึ่ง เริ่นจื่อหลันวิ่งไปที่จุดสิ้นสุดของถนนและเห็นรถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ที่ทางแยก

เมื่อเธอเดินมาถึงด้านหน้ากระจกรถก็เปิดออก

คนที่นั่งอยู่บนเบาะคนขับคือ - เจียงชื่อ!

เริ่นจื่อหลันเข้าใจทันทีว่า เจียงชื่อได้ช่วยชีวิตเธอไว้ ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เปียกไปด้วยน้ำตา

“ขึ้นรถเถอะครับคุณน้าหลัน”