จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 179

ตั้งแต่เล็กจนโตมีแต่คนอื่นเท่านั้นที่ต้องเกรงใจเขา และเขาไม่เคยต้องเข้าแถวรอคิวเลยสักครั้ง และไม่มีทางที่เขาจะอยู่หลังคนใบ้ที่ไม่มีทั้งอำนาจและอิทธิพลคนนี้อย่างแน่นอน

หวงเย่าเหลียงแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก “คุณเน่ร์ฉันคิดว่าคุณไม่จำเป็นต้องสัมภาษณ์คนอื่นแล้วมั้ง?”

“เชฟเบ็ดบ้านๆแบบนี้ที่ไม่เคยผ่านการฝึกอบรมอย่างเป็นระบบมาก่อน และไม่มีบรรยากาศดีๆในบ้านทำให้เธอเป็นเชฟที่ยอดเยี่ยมได้เลย เธอคู่ควรกับการเป็นผู้ช่วยคุณซะที่ไหน?”

“ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังเป็นใบ้อีกด้วย”

เน่ร์เจิงไม่พอใจกับคำพูดเหล่านี้อย่างมาก

เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เป็นเชฟบ้านๆแล้วไง? ฉันก็เป็นเชฟบ้านๆคนหนึ่งเหมือนกัน คนใบ้จะเป็นพ่อครัวไม่ได้หรือ? ถ้าอย่างนั้นคนพิการอย่างฉันก็ยิ่งไม่มีสิทธิ์ในการเป็นเชฟน่ะสิ?”

หวงเย่าเหลียงไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไรดีกับคำถามเหล่านี้

“คือ... ผมไม่ได้มุ่งเป้าไปที่คุณนะครับ”

หญิงชราพาอ้ายเสียเดินเข้าไปหาเขาและพูดว่า “คุณเน่ร์คุณไม่ต้องโกรธหรอก คนธรรมดาอย่างเราไปอยู่ข้างหลังเถอะ ไม่เป็นไร”

เน่ร์เจิงถอนหายใจ

“ไม่เป็นไร ฉันจะไม่พูดอะไรไร้สาระอีก”

“หากพวกคุณมาเพื่อสัมภาษณ์ตำแหน่งผู้ช่วย ถ้างั้นก็เข้าสู่ขั้นตอนการประเมินฝีมือโดยตรงเลยดีกว่า”

“คุณสองคนไปทำอาหารที่ตัวเองชำนาญที่สุดในห้องครัวด้านหลัง เพื่อพิสูจน์ฝีมือของพวกคุณ หวงเย่าเหลียงเริ่มจากคุณก่อน”

หวงเย่าเหลียงม้วนแขนเสื้อขึ้น “โอเคครับ!”

เขาเดินเข้าไปในครัวด้านหลังด้วยความกระตือรือร้น และเขาก็ยุ่งอยู่พักหนึ่ง ประมาณ 20 นาทีต่อมา ปลากะพงนึ่งที่สวยงามก็ถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ

หวงเย่าเหลียงทำท่าทางเชิญเขา “คุณเน่ร์เชิญชิมได้เลยครับ”

เน่ร์เจิงไม่ได้ปฏิเสธ เขาหยิบชิ้นเนื้อปลาสามก่อนที่อยู่ด้านหน้ากับตรงกลางและข้างหลังด้วยตะเกียบ แล้วใส่เข้าไปเคี้ยวในปาก

เขาพูดกับเจียงชื่อว่า “ประธานเจียงคุณลองชิมดู?”

หลังจากที่เจียงชื่อใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลามาชิมหลายคำ เขาก็พยักหน้าและกล่าวชมเชย “อืมใช้ได้ รสชาติดีมาก เป็นเด็กหนุ่มที่ฝีมือไม่เบาจริงๆ”

เน่ร์เจิงยังกล่าวอีกว่า “ฝีมือยอดเยี่ยมมาก สมกับที่เป็นทายาทของผู้มีชื่อเสียงจริงๆ”