ใบหน้าของหวงเย่าเหลียงเปลี่ยนไปทันทีที่เขาประกาศผลออกมา ทุกอย่างต่างไปจากที่เขาคิดอย่างสิ้นเชิง!
ทำไม?
หวงเย่าเหลียงรู้สึกไม่พอใจ “ผมจะไม่เก่งเท่าเชฟบ้านๆได้อย่างไร ไม่ ผมไม่พอใจกับผลลัพธ์นี้ เธอไม่ใช่เชฟด้วยซ้ำ!”
เน่ร์เจิงรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหวงเย่าเหลียงจะพูดเช่นนี้
เขาไม่รีบร้อนและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ที่จริงถ้าพูดถึงระดับทักษะการทำอาหารแล้วอ้ายเสียก็ไม่เก่งเท่าคุณหรอก”
“แล้วทำไม...”
“เพราะฉันจ้างผู้ช่วยไม่ใช่เชฟน่ะสิ และฉันไม่สนใจว่าใครมีทักษะในการทำอาหารที่เยี่ยมกว่าด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นมันคืออะไรเหรอ?”
เน่ร์เจิงชี้ไปที่ห้องครัวด้านหลัง “คุณสามารถมองเห็นได้ด้วยตัวเอง”
หวงเย่าเหลียงเดินไปที่ห้องครัวด้านหลังด้วยท่าทางที่สับสน และวินาทีที่เขาเปิดประตูนั้นเขาก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าอย่างมาก
ห้องครัวทั้งห้องสะอาดสะอ้านอย่างมาก ถึงแม้ว่าห้องครัวเพิ่งจะถูกใช้งานไปในไม่ช้านี้ แต่มันยังคงรักษาระดับความสะอาดไว้ได้มาก และแม้แต่พื้นในครัวก็ถูเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย
เครื่องใช้ในครัวที่ใช้แล้วทั้งหมดถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบซึ่งทำให้ผู้คนดูสบายตา
จากนั้นเขาก็คิดทบทวนพฤติกรรมของตัวเอง
เมื่อเขาทำอาหารเสร็จ มีด หม้อ ชาม และตะเกียบต่างๆก็ยุ่งเหยิงไปหมด พื้นดินก็ถูกเหยียบจนสกปรกไปหมด และน้ำมันก็ถูกเทลงในอ่างล้างจานอีกด้วย
เมื่อเปรียบเทียบกับอ้ายเสียแล้ว สามารถใช้คำว่า 'ซกมก' กับหวงเย่าเหลียงได้เลย
เขาเข้าใจในทันทีว่าทำไมตัวเองถึงแพ้การแข่งขันในครั้งนี้
หวงเย่าเหลียงเดินกลับมาอย่างเชื่องช้า และก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไรอีก
เน่ร์เจิงถามเบาๆว่า “คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าทำไมคุณถึงแพ้?”
หวงเย่าเหลียงพยักหน้า ความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...