“แน่นอน ไม่มีปัญหาครับ”
ด้วยบทเรียนที่ได้เรียนรู้ครั้งที่แล้วจึงไม่มีอุปสรรคใดในการลงทะเบียนนี้ กานเต๋อหยางเสร็จสิ้นขั้นตอนสำหรับเน่ร์เสี่ยวหวินในทันที จากนั้นก็พาเด็กเข้าไปในชั้นเรียนของเธอด้วย
กานเต๋อหยางแนะนำเน่ร์เสี่ยวหวินให้กับเด็กๆในชั้นเรียนแล้วจัดที่นั่งสำหรับเด็ก
ในเวลานี้เจียงชื่อก็โบกมือทักทายลูกของกู่หลังและเรียกเขามาที่ด้านข้างของตัวเอง
“คุณอา?”
“อืม” เจียงชื่อนั่งลงข้างกู้หย่งเลี่ยงและพูดว่า “น้องสาวคนนี้เป็นลูกสาวของพี่ชายที่แสนดีของอาเอง อาจัดให้เธอมาเรียนที่นี่ นายต้องดูแลเธอให้ดีนะ หากเธอไม่เข้าใจอะไรก็ช่วยบอกเธอด้วยนะ อย่าปล่อยให้เธอถูกรังแกล่ะ เข้าใจไหม?”
กู้หย่งเลี่ยงพยักหน้า “เข้าใจครับ คุณอาครับ ผมจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอเด็ดขาด”
“ดีมาก”
เจียงชื่อลูบหัวของกู้หย่งเลี่ยง และบอกให้เขานั่งลง จากนั้นก็ขับรถออกจากโรงเรียนพร้อมกับเน่ร์เจิง
เน่ร์เจิงรู้สึกกังวลไปตลอดทั้งทาง
ตั้งแต่เล็กจนโตนี่เป็นครั้งแรกที่เน่ร์เสี่ยวหวินแยกทางจากพ่อของเธอ ดังนั้นเขาจึงเป็นห่วงลูกสาวอย่างมาก
เจียงชื่อยิ้มและพูดว่า “เด็กจะเติบโตขึ้นเสมอและคุณไม่สามารถปกป้องเธอได้ตลอดไปใช่ไหม? เรียนรู้ที่จะปล่อยมือและปล่อยให้เธอบินด้วยตัวเองเถอะ”
“เฮ้อ...ฉันเข้าใจความหมายของคุณ แต่พอถึงเวลาแล้ว มันก็ไม่ง่ายอย่างที่พูดเลย”
ในอีกไม่กี่ต่อมาเน่ร์เสี่ยวหวินก็ไปโรงเรียนอนุบาลอย่างราบรื่น และเนื่องจากการมาถึงของอ้ายเสียร้านอาหารยวนยางก็เป็นระเบียบมากขึ้น
ทุกอย่างควรไปในทิศทางที่ดี
แต่ฟ้าไม่ตามใจคน
ในวันนี้เจียงชื่อและกู่หลังได้ไปเยี่ยมร้านอาหารของเน่ร์เจิงและสั่งกับข้าวและไวน์สองสามขวด กินและดื่มไปด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...