จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 192

ในช่วงเวลาวิกฤตที่เป็นอันตรายอย่างใหญ่หลวงนี้ เห็นเพียงแค่เจียงชื่อก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย

ระยะห่างนี้ คือระยะห่างของความเป็นและความตาย

ไม้เบสบอลของไส้เดือนที่พุ่งในอากาศนั้น ได้ไปตีโม่ซ่าวหงเข้าที่ด้านหลัง ส่วนแท่งเหล็กของโม่ซ่าวหงเองก็กระแทกเข้าไปที่ท้องของไส้เดือน

ปึก！

ปึก！

เสียงดังทั้งสองเกิดขึ้นติดต่อกัน ทั้งไส้เดือนและโม่ซ่าวหงต่างถูกโจมตีจากอาวุธของทั้งคู่ ได้แต่นอนบนพื้นร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

จากนั้น เจียงชื่อก็ได้โบกมือออก ทำให้กริชของคางคกนั้นหลุดออกไป

จากนั้นเขาก็ได้ใช้เท้าเหยียบเข้าไปที่ใบหน้าของคางคก คนทั้งคนถูกเตะออกไป หลังจากหมุนในอากาศสักพักก็ตกลงมากระแทกกับพื้น คางของเขากระแทกอย่างรุนแรง ทำให้ฟันสี่ห้าซี่นั้นร่วงลงมา

การจัดการทั้งสามคนในพริบตา ความแข็งแกร่งของเจียงชื่อนั้นเหนือกว่าที่จินตนาการไว้มากนัก

เขาเดินไปที่ด้านข้างของหลิงเหยา พร้อมกับถอดเสื้อคลุมออกมาคลุมเธอไว้ พูดอย่างอบอุ่นว่า “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”

หญิงสาว

หญิงสาวที่อ่อนแอ

เมื่อหญิงสาวที่อ่อนแอตกอยู่ในอันตราย ในเวลาที่โดดเดี่ยวและไร้หนทางนี้ ก็ได้พบกับคนที่บุกน้ำลุยไฟช่วยชีวิตเธอเอาไว้

อะไรคือวีรบุรุษช่วยสาวงาม？

นี่ไงล่ะ

หัวใจที่อ่อนนุ่มของหลิงเหยานั้นละลายในทันตา พร้อมกับกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเจียงชื่อ ร้องไห้ออกมาราวกับเด็กน้อย

เจียงชื่อยืนนิ่งไม่ขยับตัว ปล่อยให้เสื้อของเขานั้นเปียกปอนไปด้วยน้ำตา

หลังจากนั้นไม่นาน คางคกและไส้เดือนก็พยายามที่จะลุกขึ้นจากพื้น

ไส้เดือนได้แต่กัดฟันและพูดว่า “หนุ่มน้อย ดูเหมือนว่าแกจะสู้เป็นนะ？แต่แกจะสู้อีกแล้วมันจะยังไงกันล่ะ？แกมันตัวคนเดียว รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร？”

เจียงชื่อถามเบาๆ “โอ้ แล้วนายเป็นใครกันล่ะเนี่ย？”

“หึ ฟังให้ดี ฉันเป็นเจ้าของรุ่นที่สองของธนาคารใต้ดิน！มีคนนับร้อยอยู่ใต้ฉัน และเขตเจียงหนานเกือบครึ่งก็ถูกควบคุมโดยฉัน”

“แกทำให้ฉันต้องขุ่นเคือง อย่าคิดที่จะมีชีวิตอยู่อีกเลย”

“ไม่เพียงแต่แกเท่านั้น แม้แต่พ่อแม่แก เมียแก หรือแม้แต่ลูกแก ก็ไม่มีใครสามารถรอดไปได้!”