จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 203

ติงฉี่ซานยิ่งและพูดกับเย่ซินกงว่า “ท่านเย่ ท่านอย่าเข้าใจผิดไป ที่ผมปฏิเสธ ผมไม่ได้จะขายให้ท่าน แต่ผม...อยากมอบมันให้ท่านต่างหาก！”

นี่…

หวางจื้อหรงที่อยู่ด้านข้างรู้สึกอึดอัดราวกับว่ากินแมลงวันอยู่ คำพูดที่พูดไปนั้นพิสูจน์แล้วว่าได้‘ใช้ความคิดเห็นที่เลว ไปคาดเดาคนที่มีคุณธรรมสูงส่ง’！

เขาสาปแช่งอย่างลับๆ ติงฉี่ซาน ตอแหลนักนะ！！！

มือของเย่ซินกงนั้นสั่นเทา แม้ว่าเงินจำนวนยี่สิบล้านนี้มันจะไม่มากอะไรนัก แต่ถ้าหากจ่ายออกไปแล้ว ก็คงจะลำบากน่าดู

ในเวลานี้ อีกฝ่ายเต็มใจที่จะให้เขาฟรีๆ ช่างมีความสุขเสียจริง

เขาพูด “ผมรู้สึกละอายใจจริงๆ”

“เฮ้ ท่านเย่ ท่านเป็นถึงนักปราชญ์เป็นแบบอย่างที่รุ่นของผมเคารพ ถ้าผมให้สิ่งนี้กับท่านได้ นั่นคือความมั่งคั่งของรุ่นต่อๆไป！และโปรดท่านเย่อย่าได้ละทิ้งมัน ได้โปรดเก็บมันเอาไว้”

เย่ซินกงเก็บสมุดเลียนแบบแล้วถามกลับไปอีกว่า “ไม่ทราบว่าฉันควรจะเรียกคุณอย่างไรดี？”

ติงฉี่ซานหยิบนามบัตรออกมา พร้อมกับยื่นให้อีกฝ่าย “นี่เป็นนามบัตรของผมนี้ ได้โปรดรับไว้ครับ”

เย่ซินกงรับมา แล้วหยิบการ์ดจากกระเป๋าของเขาแล้วส่งให้ติงฉี่ซาน “นี่คือบัตรสมาชิกของสหภาพการค้าศิลปะพู่กันจีนของตระกูลเย่ นายสามารถเข้าและออกจากเมื่อไหร่ก็ได้”

ติงฉี่ซานกระโดดอย่างมีความสุข

การ์ดใบนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนที่เรียนวิชาอักษรวิจิตรฝันถึง ติงฉี่ซานจะต้องทำอย่างไรก็ไม่มีวันได้มันมา

ตอนนี้ความฝันเป็นจริงแล้ว หัวใจเบิกบานเหือเกิน

“ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆครับท่านเย่！”