จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 212

เจียงชื่อไม่ได้สนใจว่ามันจะมากแค่ไหน เขายังคงขับเร็วราวกับเหาะได้ และในชั่วพริบตา เขาก็สามารถขับตามรถGTRข้างหน้าได้ทัน

โดยไม่คำนึงถึงความเร็ว เจียงชื่อเองนั้นก็ไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย และรถก็มีเสถียรภาพ นั่งได้สบายมาก

ติงเมิ่งเหยนนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เจียงชื่อมีทักษะการขับรถที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？

หรือว่า เขาจะเก่งกาจแบบนี้ตั้งแต่แรก เพียงแต่แค่ตนไม่รู้เอง？

ภายในรถ GRT

ชายโพกผ้ายังคงขับต่อไป เขามองไปทางกระจกหลังจึงได้เห็นรถปอร์เช่ที่ขับตามมา

ชายตกกระที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ยิ้มออกมา “เฮ้ พี่สาม โดนตามได้แล้วนะ”

ชายโพกผ้าหัวเราะอย่างเย็นชา “พึ่งเขาหรือไง？”

ด้วยการเหยียบคันเร่งเพียงครั้งเดียว รถGTR อาศัยแรงม้าอันทรงพลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วซึ่งนั่นทำให้สามารถสลัดรถปอร์เช่ออกได้ทันที ในแง่ของประสิทธิภาพ แรงม้าของรถGTR นั้นแรงกว่าปอร์เช่ของเจียงชื่อเป็นอย่างมาก

ดังนั้นในเรื่องของความเร็วนั้นถือว่าแตกต่างกันไม่น้อเยลยทีเดียว

ติงเมิ่งเหยนถอนหายใจออกมา “เจียงชื่อ ช่างมันเถอะ เราคงตามไม่ทันแล้ว สมรรถนะของรถเราอาจจะสู้เขาไม่ได้”

เจียงชื่อนั้นไม่เห็นด้วยและเตือนว่า “นั่งดีๆ กำลังจะเข้าโค้งแล้ว”

ทันทีที่สิ้นเสียง เจียงชื่อก็หมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็ว เข้าโค้งได้อย่างสวยงาม ซึ่งก็สามารถไล่ตามรถGRTได้ทันตอนหัวโค้งอีกด้วย

แรงม้าของรถGRTนั้นสูง การเร่งความเร็วก็แรงกว่ามาก

แต่ก็อาจจะลำบากได้เมื่อพบกับหัวโค้งมากๆ การเข้าโค้งจะทำให้แรงม้าของรถคันนี้นั้นหนักเพิ่มขึ้นเลยทีเดียว

เพิ่งจะเลี้ยวโค้งได้ไม่เท่าไหร่ ก็เจออีกโค้งหนึ่ง

เป็นเรื่องยากที่จะต้องหักโค้งเข้าไป โค้งที่สามก็มาอีกแล้ว ชายโพกผ้ารู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา แม้จะเป็นนักขับมืออาชีพ แต่เขาก็ต้องระมัดระวังอย่างมากในการเผชิญกับถนนที่ยากลำบากเช่นนี้

เขาเหยียบเบรก เพื่อป้องกันไม่ให้รถหลุดออกจากถนนเร็วเกินไป

แต่ในเวลานี้ รถปอร์เช่ที่อยู่ด้านหลังนั้นได้ตามมาทันแล้ว หัวโค้งสามอันนั้นทำให้ระยะของรถใกล้ขึ้น

สิ่งที่น่ากลัวก็คือ เจียงชื่อนั้นไม่ได้ลดความเร็วลงเลยแม้แต่น้อย เขายังคงขับรถด้วยความเร็วสูงอยู่ ถึงแม้ว่าตาจะมองเห็นว่ากำลังจะเข้าโค้งที่สามก็ตาม แต่เขาก็ยังคงใช้ความเร็วเหมือนเดิม