จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 229

“เป็นอย่างที่คิด เป็นทหารอยู่ที่เวสเตอร์แลนด์มีความเหนียวแน่นมากกว่าคนทั่วไป”

เจียงชื่อไม่ได้พูด เขารู้ว่าติงจ้งให้เขาอยู่ต่อ ไม่ใช่เพียงแค่พูดเรื่องไร้สาระพวกนี้

ติงจ้งหยุดชะงักสักครู่ แล้วพูดต่อ "แต่เจียงชื่อ เกรงว่าคุณจะเข้าใจผิดไปเรื่องหนึ่ง"

เจียงชื่อขมวดคิ้ว “เรื่องอะไร?”

“คุณเคยคิดบ้างไหม ทำไมความสามารถของคุณถึงแข็งแกร่ง จนถึงตอนนี้ยังยากจนและว่างเปล่าคุณยังเป็นลูกเขยที่เกาะผู้หญิงกิน ทักษะรถของคุณ ความสามารถในการต่อสู้ของคุณ และแม้แต่ความมุ่งมั่นของคุณก็ยังโดดเด่น แต่คุณเอาดีไม่ได้ คุณรู้ไหมทำไม?”

เจียงชื่อหัวเราะเบาๆ "ต้องการฟังคำแนะนำ"

ติงจ้งจ้องไปที่เจียงชื่อสักครู่ "เพราะคุณแข็งแกร่งเกินไป!"

“พอเจอเรื่องก็ไม่รู้จักเอาตัวรอด ไม่รู้จักพลิกแพลง มีความสามารถแล้วยังไง? สุดท้ายแล้วก็แค่คนจนคนหนึ่ง?”

“ด้านนี้คุณต้องเรียนรู้จากถังแหวนโม่ เป็นทหารเหมือนกับคุณ แต่เขารู้จักสังเกตสีหน้าและคำพูด มีลู่ทางที่ประสบความสำเร็จ เป็นถึงรองผู้บัญชาการ แต่คุณ เป็นแค่คนต่ำต้อยตลอดไป ”

"ไม่มีตำแหน่ง ไม่มีเงินทอง ไม่มีเส้นสาย"

“คุณไม่มีอะไรเลย ยังจะมีท่าทีที่ 'หยิ่งยโสโอหัง' ขอถามหน่อย คุณจะมีลู่ทางได้ไง? เจียงชื่อ บางครั้ง คุณต้องยอมอ่อนข้อบ้างนะ”

เจียงชื่อยิ้มเย็นชาในใจ

อ่อนข้อ?

เป็นถึงเทพแห่งสงครามชูร่า ยอมตายดีกว่าคุกเข่าเพื่อมีชีวิตอยู่!

เจียงชื่อพูดอย่างเฉยเมย "คุณกับผมสิ่งที่เราแสวงหาไม่เหมือนกัน พูดเยอะก็ไม่มีประโยชน์"

ติงจ้งส่ายศีรษะ "เด็กที่ไม่สามารถสอนได้ ช่างเถอะ ผมก็จะไม่เปลืองน้ำลายกับคุณแล้ว"

“สุดท้ายผมขอเตือนคุณประโยคหนึ่ง อย่าคิดว่าจะทำให้ผมอ่อนข้อให้หลายครั้ง ก็จะคิดว่าตผมไม่รู้จะทำยังไงกับคุณ ถ้าหากตผมอยากจัดการคุณจริงๆ ทุกนาทีก็สามารถทำให้คุณตายได้ !"

“และคุณก็อย่าคิดว่าเมิ่งเหยนได้หุ้นส่วนไป5% ก็จะทำอะไรก็ได้ ผมสามารถให้หุ้นส่วนเธอ ก็สามารถเอาคืนได้!”

“เจียงชื่อ ผมขอเตือนคุณต่อไปไม่ว่าจะทำอะไรก็ระวังตัวหน่อย ทำตัวให้ดีๆ”