เด็กที่ถูกครอบครัวดูถูกคนนั้น ในที่สุดก็ได้รับการยอมรับ
เจียงชื่อพูดเสริมว่า "ก่อนเสียชีวิตซินฉีมีความปรารถนาสองประการ ประการแรกคือการรักษาโรคทางพันธุกรรมของตระกูลซิน ประการที่สองคือการมอบ 《เข็มชี่แปดทิศ》ให้กับคนในตระกูล จากนี้ก็ส่งเสริมให้เจริญรุ่งเรือง ตอนนี้ผมมอบหนังสือให้พวกคุณ ภาระหน้าที่ของผมถือว่าเสร็จสิ้นแล้ว”
ซินจื่อหมินและซินยุ่นมองหน้ากัน สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
ซินจื่อหมินพูดอย่างจนปัญญา "เกรงว่าคุณยังไม่หมดภาระหน้าที่"
“หืม? เพราะอะไร”
“เพราะว่า《เข็มชี่แปดทิศ》 ตามหลักแล้วเป็นวิชาการแพทย์ที่วิเศษของตระกูลซิน ‘วิชาชี่’ ซินฉีตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าพรสวรรค์ของเขาสูงแค่ไหน ตระกูลซินเกินร้อยปี ออกมาเป็นรุ่นแรกที่บรรพบุรุษมี 'ชี่' คนรุ่นหลังก็ไม่มีใครมีอีก จนซินฉีปรากฏตัว”
ซินจื่อหมินพูดว่า "ซินฉีเป็นคนเดียวที่มี 'ชี่' ทักษะด้านนี้มีแต่เขาเท่านั้นที่สามารถฝึกฝนทักษะทางการแพทย์นี้ให้มีความเชี่ยวชาญ คนอื่นๆได้ฝึกฝน เหมือนจะใช่แต่ก็ไม่ใช่ แค่งูๆปลาๆก็พอได้ ถ้าหากจะให้รู้ลึกซึ้งแทบจะเป็นไปไม่ได้ ดังนั้น จะให้เจริญรุ่งเรืองได้ยังไง?”
ซินยุ่นพยักหน้า "ตัวอย่างเช่น บทสุดท้ายที่ฉันเพิ่งใช้ ‘เก้าหยาง’ จริงๆแล้วฉันแค่แสดงความร้อนออกมาเพียงแค่ 60% เท่านั้น ถ้าเขาทำได้ 100% ตามหนังสือ เขาอาจจะทำได้ ตอนนี้พ่อคงกระโดดลงจากเตียงแล้ว”
จากนั้นเจียงชื่อก็ตระหนักถึงปัญหาที่มีอยู่
กล้าพูดได้ว่าหนังสือทางการแพทย์เล่มนี้ร้ายกาจ แต่นอกจากซินฉีแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถฝึกฝนได้?
ผลการวิจัยของซินฉีทั้งชีวิตของเขาไม่เท่ากับเสียเปล่าเหรอ
เจียงชื่อขมวดคิ้ว
ความรู้สึกที่ไม่สบายใจทำให้เขาโกรธเล็กน้อย ลมหายใจในร่างกายก็ติดๆขัดๆ คนปกติจะมองไม่เห็น แต่สำหรับแพทย์ที่ยอดเยี่ยมอย่างซินจื่อหมิน แค่มองก็ดูออกว่ามีชี่แบบนี้
“คุณเจียง คุณ…”
ซินจื่อหมินพูดอย่างตื่นเต้น "ในตัวคุณก็มี 'ชี่' นี้นะ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...