จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 242

ต่อมาเป็นเวลากว่าหนึ่งเดือน ทุกวันเจียงชื่อจะไปคลินิกเหรินจื้อ

ซินจื่อหมินสอนแบบไม่หวงวิชา ด้านหนึ่งเขาเพื่อตอบแทนบุญคุณของเจียงชื่อ อีกด้านหนึ่งก็เห็นบนตัวของเจียงชื่อ——มีเงาของซินฉี

ถ้าหากซินฉียังไม่ตาย อายุก็น่าจะราวๆเจียงชื่อ

เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นเจียงชื่อ ซินจื่อหมินก็จะรู้สึกห่อเหี่ยว ในระหว่างที่สอนเจียงชื่อเขามักจะถามถึงเจียงชื่อเรื่องราวเกี่ยวกับซินฉี

นานวันเข้า ความผูกพันระหว่างทั้งสองก็มีความสนิทสนมมากขึ้นเรื่อยๆ

ซินจื่อหมินคิดตลอด ถ้าเจียงชื่อยังไม่แต่งงานจะดีแค่ไหน กับซินยุ่นเป็นคู่ที่เหมาะสมขนาดนี้?

เห้อ สวรรค์ไม่มีตาจริงๆ!

ผ่านการเรียนอย่างหนักมาหนึ่งเดือน บวกกับพรสวรรค์ทางการแพทย์ของเจียงชื่อ ใช้เวลาไม่นานก็สามารถควบคุม "วิชาชี่" ของตระกูลซินได้ทั้งหมด และยังควบคุม 《เข็มชี่แปดทิศ》 ได้อีกห้าหกส่วน

ทักษะทางการแพทย์ต่างๆของตระกูลซิน เจียงชื่อก็มีอ่านผ่านๆบ้าง

เจียงชื่อในเวลานี้ แม้ว่าจะไม่เทียบเท่าซินยุ่น ถ้าเทียบกับซินจื่อหมินอาจารย์ระดับสูง แต่เขาก็ถือว่าเป็นหมอที่ยอดเยี่ยม

ที่พิเศษก็คือเขาสามารถควบคุม《เข็มชี่แปดทิศ》 ที่หมอคนอื่นๆไม่สามารถควบคุมได้

วันนี้

พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน ขอบฟ้าเป็นสีแดง

เจียงชื่อพาร่างกายที่อ่อนล้ากลับมาถึงบ้าน ยังไม่ทันนั่งลง ติงเหมิงเหยนก็พูดกับเขาว่า "ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และออกไปกินข้าว"

“หืม? วันนี้ไม่กินข้าวที่บ้านเหรอ?”

“ไม่ ลุงรองกับน้าสะใภ้รองกลับมาแล้ว และคุณปู่ชวนครอบครัวพวกเราไปทานข้าว”

“ลุงรอง? น้าสะใภ้รอง?”

“ก็คือคุณพ่อคุณแม่ของติงเฟิงเฉิง พวกเขาอาศัยอยู่ต่างประเทศและเพิ่งกลับมาวันนี้”