จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 256

อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ณ สำนักงาน

เจียงชื่อและคนอื่นๆล้วนแต่มีรอยยิ้มที่มีความสุขอยู่บนใบหน้า กลอุบายแผนซ้อนแผนนี้ ไม่เพียงแค่ให้โป๋สิ้นหงชดเชยเงินแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็นการทำให้ชื่อเสียงเหม็นคาวคลุ้งไปโดยสิ้นเชิง

ตอนนี้คนทั้งโลกต่างก็รู้แล้วว่าบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องขโมยเนื้อเพลงของคนอื่นเขา

สิ่งที่สำคัญคือขโมยแล้วยังขโมยได้ไม่ดี ขโมยไปแล้วยังให้ร้ายแก่ตัวเองอีก อย่างที่ว่าขโมยไก่ไม่ได้ เสียข้าวสารอีกกำมือ （อยากจะเอาเปรียบผู้อื่น กลับทำให้ตัวเองเสียเปรียบ）ขายขี้หน้าอย่างมาก

หลัวเซิ่งพูดอย่างพึงพอใจมากว่า “ตาแก่อย่างข้าอยู่ในวงการนี้มาทั้งชีวิตแล้ว พูดตามตรง เห็นจนชินแล้วที่บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องชอบรังแกคนอื่น ยังไม่เคยเห็นคนอื่นรังแกเขาเลย หลายปีมานี้ฉันทนต่อวงการสกปรกนี้ไม่ไหวจริงๆ หันหลังให้วงการแล้ว ในที่สุดวันนี้คนที่ยืนหยัดจนถึงที่สุดก็จะได้พบกับแสงสว่าง กำจัดความจองหองของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องอย่างโหดเหี้ยม！ระบายความโกรธในใจ ระบายความโกรธในใจเลย ！ ”

เจียงชื่อยิ้มๆ ไม่ได้พูดจาอะไร

แผนการครั้งนี้ทำให้บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องชดเชยเงิน เสียหน้า แต่ไม่ถึงกับเสียหายอย่างรุนแรงมาก

รากฐานของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องยังอยู่

ถ้าเปรียบเทียบถึงพละกำลังที่แข็งแกร่ง อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ยังตามหลังอีกฝ่ายอยู่

เพราะงั้น อย่าเพิ่งรีบดีใจไปเลย ชัยชนะเพียงชั่วคราวกลับว่าไม่ใช่ชัยชนะ เจียงชื่อเข้าใจเหตุผลข้อนี้อย่างชัดเจนมาก

เฉิงดันถิงพูดถามว่า “แล้วเราจะทำอย่างไรต่อดีคะ？”

เจียงชื่อเคาะนิ้วบนโต๊ะเบาๆ “ลำดับถัดไป คือเอาตัวหนอนบ่อนไส้ออกมา”

เขามองไปยังเฉิงดันถิงแวบหนึ่ง อีกฝ่ายก็เข้าใจได้อย่างชัดเจนทันที หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเลขาของตัวเอง “เสี่ยวอู๋ ช่วยฉันติดต่อหัวหน้าควบคุมเสียงของภาพยนตร์และโทรทัศน์หน่อย——จ้าวติ่ง ให้เขามาที่ห้องทำงานของประธานกรรมการหน่อย”

วางสายแล้ว ไม่ถึงห้านาที จ้าวติ่งก็ผลักประตูห้องทำงานเข้ามา ยืนอยู่ตรงหน้าของเจียงชื่อและพวก

บรรยากาศค่อนข้างเคร่งขรึม

จ้าวติ่งกลับว่าค่อนข้างที่จะดูสุขุม ไม่ปรากฏอารมณ์ใดๆออกมาทางสีหน้าเลย ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ

“ประธานเจียง คุณเรียกผมมาพบเหรอ？”

เจียงชื่อจ้องมองไปยังเขาประมาณสิบกว่าวินาที ไม่พูดสักคำเดียว ถ้าหากเป็นคนอื่นๆก็คงจะตกใจจนตัวสั่นไปตั้งนานแล้ว แต่จ้าวติ่งกลับว่าไม่ได้มีท่าทางเปลี่ยนไปจากเดิม ก็เหมือนกับหินที่ทั้งดำทั้งแข็งยังไงอย่างนั้น

อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เนื้อแท้ในใจยอดเยี่ยมมากจริงๆ

“รู้ไหมว่าฉันเรียกนายมาพบทำไม？” เจียงชื่อตั้งใจพูดถาม

“ไม่ทราบครับ”