จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 259

เจียงชื่อไอสามสี่ครั้งอย่างเขินอาย

ใบหน้าของติงเมิ่งเหยนก็แดงก่ำขึ้นมา พูดกล่าวว่า “ก็ไปแค่ไม่กี่วันเองเท่านั้น ไม่ได้ห่างจากกันเป็นเวลานานสักหน่อย พูดซะตกใจเลย”

ขณะที่กำลังพูดอยู่ มือถือของติงเมิ่งเหยนก็ดังขึ้นแล้ว

หลังจากที่รับสาย เสียงชายชราอย่างติงจ้งก็แผ่ซ่านเข้ามาแล้ว ร่ายยาวมาเลย

หลังจากที่พูดเสร็จแล้ว ติงเมิ่งเหยนก็วางโทรศัพท์ พูดด้วยสีหน้าที่จนใจว่า “ซูสวน เกรงว่าฉันจะต้องขอโทษแกแล้วแหละ”

“ทำไมเหรอ？”

“โธ่เอ๋ย ช่วงนี้งานที่บริษัทค่อนข้างเยอะ ติงเฟิงเฉิงก็ออกไปเที่ยวอีก คุณปู่ก็ไว้วางใจฉันคนเดียวเท่านั้น เพราะงั้นก็เลยเพิ่มงานอย่างกะทันหันให้ฉันทำไม่น้อยเลย อย่าว่าแต่ออกไปท่องเที่ยวเลย แม้แต่กลับบ้านมาทานข้าวตรงเวลาก็ยังยากเลย”

“ห๊ะ？นี่……”

ซูสวนทำปากจู๋ เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างไม่มีความสุข “งั้นฉันก็ต้องไปคนเดียวแล้ว โธ่……”

ซูฉินส่ายหน้าแล้ว “มิลานไกลขนาดนั้น สวนเอ๋อไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียวไม่ปลอดภัยนะ？ ”

หันหน้ากลับมา เธอมองไปยังเจียงชื่อ เอ่ยถาม “ชื่อเอ๋อ ช่วงนี้งานที่บริษัทของคุณยุ่งไหม？”

เจียงชื่อไม่ทันได้ตั้งสติกลับมา โพล่งพูดออกไปว่า “ไม่ยุ่งนะ ชิลๆ สบาย”

“งั้นก็ดีเลยนะ คุณไปเที่ยว มิลานเป็นเพื่อนสวนเอ๋อ ดูแลเธอดีๆนะ อย่าให้เธอโดนคนเลวรังแกได้”

นี่……

ทันใดนั้นบรรยากาศบนโต๊ะกินข้าวก็แปลกๆขึ้นมาทันที

เจียงชื่อ ติงเมิ่งเหยน ซูสวนต่างก็ก้มหน้าลง ‘ต่างก็มีเลศนัย’

เจียงชื่อกลับว่าไม่ได้มีความคิดเห็นมากมาย เพียงแค่เคยติดต่อกับซูสวนก่อนหน้านี้มาสามสี่ครั้ง รู้ว่าในใจของยัยเด็กคนนี้เปลี่ยนไปนิดหน่อย เกรงว่าอยู่กับเธอสองต่อสองนานๆเข้าอาจจะ ‘เกิดเรื่อง’

ส่วนติงเมิ่งเหยน ในฐานะภรรยา ไม่ว่ายังไงก็คงไม่อยากให้ผู้ชายของตัวเองไปอยู่สองต่อสองกับผู้หญิงคนอื่นนานถึงห้าวันอย่างนี้

ถึงแม้ว่าจะเป็นน้องสาวของตัวเองก็ไม่ได้