จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 260

กลางคืนจนถึงฟ้าใกล้สว่าง พระอาทิตย์ขึ้นสว่างทางทิศตะวันออก

รถเก๋งคาดิลแลคแล่นอยู่บนถนนข้างสนามบินที่กว้างขวาง

รถจอด มีคนออกมา ผู้ชายหนึ่งคนผู้หญิงสองคน

หลังจากที่ติงเมิ่งเหยนส่งเจียงชื่อ ซูสวนมาถึงโถงพักผู้โดยสารก็กำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้พวกเขาเดินทางปลอดภัย

ก่อนที่จะออกเดินทาง เธอก็พูดข้างหูของเจียงชื่อด้วยน้ำเสียงเบาๆว่า “รักษาระยะห่างด้วยนะ ห้ามแต๊ะอั๋งรังแกคนเขา！”

เจียงชื่อเกิดเส้นสีดำเต็มหัวไปหมด

ในใจของภรรยาเขาก็เป็นคนที่ไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ？

หลังจากที่ติงเมิ่งเหยนออกไปแล้ว ซูสวนเอ่ยถามอย่างยิ้มตาหยีว่า “พี่เขย เมื่อกี้พี่สาวพูดอะไรกับพี่เหรอ？”

“ไม่มีอะไร อวยพรให้เราเดินทางโดยสวัสดิภาพนะ”

“เชอะ ทำไมจะต้องแอบคุยกับพี่ด้วยล่ะ？” ซูสวนพูดอย่างฉลาดเจ้าเล่ห์ว่า “จริงๆแล้วพี่ไม่พูดฉันก็รู้ ให้พี่ประพฤติตัวเคร่งครัดหน่อย ห้ามคิดเลยเถิดไปกับฉันใช่ไหมคะ？”

เจียงชื่อไอออกมา

แม้ว่าจะไม่ได้ยอมรับ แต่ความอับอายบนใบหน้าก็ทรยศหักหลังเขาแล้ว

สิ่งนี้ทำให้ซูสวนหัวเราะคิกคักขึ้นมาแล้ว เธอจงใจขยับเข้าใกล้เจียงชื่อ และจงใจเอาส่วนที่นุ่มนิ่มนั้นถูไปที่ตัวของเจียงชื่อ

“พี่เขย คุณว่าที่ฉันพูดถูกต้องไหมล่ะ？”

เจียงชื่อตกใจจนหน้าถอดสีเลย ตกใจจนตัวสั่นขึ้นมาเลย

เทพแห่งสงครามชูร่าแห่งเวสเตอร์แลนด์ที่แข็งแกร่งผู้น่าสงสาร จู่ๆก็โดนผู้หญิงตัวน้อยบีบให้ ‘ตกอยู่ในที่นั่งลำบากจนหมดหนทาง’

ซูสวนยิ่งยิ้มอย่างมีความสุข

เธอชอบเห็นท่าทางที่หมดหนทางของเจียงชื่อ

อย่างรวดเร็ว เครื่องบินจอดลงสู่สนามบิน

หลังจากที่ทั้งสองคนไปโหลดกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว ถือกระเป๋าอย่างเรียบง่ายเดินตามฝูงชนเข้ามายังช่องทางเดินที่แคบและยาว ขึ้นเครื่องบินแล้ว

“ผู้โดยสารทุกท่าน เครื่องบินกำลังจะขึ้นบินแล้ว กรุณาตั้งปิดโทรศัพท์หรือตั้งค่าเป็นโหมดเครื่องบิน”