จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 269

ท่านทวดไม่ให้โอกาสเขาได้คิด เมื่อโบกมือ บอดี้การ์ดสองสามคนก็ผลักข่ายฉีออกจากร้านทันที

หันหน้ามา ท่านทวดพูดกับเจียงชื่อด้วยรอยยิ้มว่า “หมอเทวดาเจียง เรื่องเมื่อเช้าฉันยังไม่ทันได้ขอบคุณคุณสักคำเลย นี่ยังนำพาความวุ่นวายมาให้คุณอีกไม่น้อยเลย ขอโทษจริงๆ”

เจียงชื่อโบกมือ “ท่านทวดเกรงใจแล้วครับ”

ท่านทวด ชี้นิ้วไปที่ชั้นสอง “ถึงเวลาอาหารพอดี หมอเทวดาเจียงกรุณาให้โอกาสฉันได้ขอบคุณหรือชดใช้สักครั้ง ด้วยการทานข้าวกันสักมื้อเถอะ?”

น้ำใจดีเช่นนี้ จะปฏิเสธอย่างไร?

เจียงชื่อมองไปที่ซูสวน ทั้งสองไม่ได้ปฏิเสธ ตามท่านทวดขึ้นไปชั้นสองด้วยกัน

เครื่องประดับดาวฤกษ์ของชั้นสอง มีเพียงแค่ลูกค้า VIP เท่านั้นถึงจะขึ้นไปได้

ที่นี่ มีเครื่องประดับราคาแพงมาก

ทุกที่ล้วนแต่ประดับด้วยเพชรพลอย แม้แต่วังที่หรูหราที่สุดในสมัยโบราณก็ไม่เกินไปกว่านี้หรอก?

ดูราคานั้น ก็ไม่ต่ำกว่าเจ็ดหลัก!

อัญมณี 1 เม็ด สามารถซื้อบ้านได้

ดวงตาของซูสวนมองตรง น้ำลายไหลย้อยลงมา ถ้าเธอสามารถเป็นเจ้าของได้สักชิ้น ก็คงจะฝันแล้วยิ้มไป

เจียงชื่อกระแอมหนึ่งที กล่าวเบาๆว่า “ระวังภาพลักษณ์ด้วย”

ซูสวนขมวดคิ้วและไม่พอใจ

ฉากนี้ในสายตาของท่านทวด เธอพูดอย่างร่าเริงว่า “เป็นผู้หญิงน่ะ ชอบของแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ ตอนที่ฉันสมัยสาวๆคลั่งกว่านี้อีก เพื่อที่จะได้อัญมณีชิ้นหนึ่ง วันๆฉันก็ต้องทะเลาะกับไอ้ผีทะเลนั่น”

“เพียงแค่เวลาผ่านไปรวดเร็ว เวลาหลายสิบปีก็ผ่านไปในพริบตา ฉันมีเครื่องประดับมากขึ้นเรื่อยๆ ไอ้ผีทะเลก็ไม่ได้อยู่ข้างกายฉันอีก”

“โธ่……”

ท่านทวดปาดน้ำตา ยื่นมือโบก และพูดว่า “สาวน้อยคนนี้ อัญมณีทั้งหมดที่นี่ ชอบอันไหนก็เอาอันนั้นไปเถอะ”