จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 270

แก้มของซูสวนแดงราวกับลูกแอปเปิ้ลสุก ก้มหน้าลงโดยที่ไม่รู้ตัว

ความสนิทสนม ก็ค่อยๆพัฒนาขึ้นในใจ

ท่านทวดยิ้ม สั่งให้เปิดฝา และหยิบสร้อยคอหยกออกมาด้วยตัวเอง

“มาสิ ลองสวมดู”

ท่านทวดตั้งใจ ‘ใช้วิธีสกปรก’ มอบสร้อยคอให้เจียงชื่อ และให้เจียงชื่อสวมให้ซูสวนด้วยมือของตัวเอง

ในตอนนี้ซูสวนรู้สึกได้ว่าความสุขคืออะไร

เธอหลับตา และเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลานี้

ท่านทวดพูดไม่ผิด ไม่ต้องไปคิดว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ไม่ต้องคิดว่าจะได้อยู่ด้วยกันไหม สิ่งเหล่านั้นมันไม่สำคัญ สิ่งที่คุณต้องเพลิดเพลินก็คือปัจจุบัน

อย่างน้อยในตอนนี้ ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเป็นของคุณแล้ว

แม้ว่าคุณแสร้งทำว่าเขาเป็นของคุณ มันก็เพียงพอแล้วล่ะ

เจียงชื่อสวมสร้อยคอหยกให้กับซูสวนกับมือ ในตอนนี้ น้ำตาร่วงจากหางตาของซูสวน

นั่นเป็นน้ำตาแห่งความสุข

“ร้องไห้ทำไมเหรอ?”

“เปล่า ไม่มีอะไร”

ซูสวนหันกลับไปเช็ดน้ำตาที่ไหล และยืนอยู่หน้ากระจกเพื่อชื่นชมสร้อยคอหยก

เป็นอย่างที่คิด เหมาะสมมาก

มือของเธอทั้งสองข้างจับสร้อยคอไว้ ได้รับความพอใจอย่างที่สุด

ท่านทวดกระแอมทีหนึ่ง “ทั้งสอง มื้อเย็นเริ่มขึ้นแล้ว เชิญมาทานกับข้าเถอะ”

ภายใต้การนำพาของท่านทวด ทุกคนขึ้นบันไดไปที่ชั้น 3

ณ ชั้น 3 เป็นสถานที่ที่มีแต่คนในเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้ คนนอกไม่อนุญาตให้ขึ้นไปได้ สามารถพาเจียงชื่อขึ้นไปได้ เป็นข้อยกเว้นกรณีพิเศษ

เมื่อมาถึงชั้น 3 ก็เห็นเพียงแต่สีสันศิลปะงานแกะสลัก โอ่อ่าตระการตา

ที่นี่ เป็น ‘พระราชวัง’ ขนานแท้!

เมื่อเดินมาจนสุดทาง ก็เห็นโต๊ะยาวโต๊ะหนึ่ง คนสำคัญในครอบครัวได้นั่งกันพร้อมแล้ว