จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 27

บทที่ 27 หนึ่งวินาทีหนึ่งล้านหยวน

เช้าตรู่ เวลาสองทุ่มตรง ณ มหาวิทยาลัยภาษาต่างประเทศในเมือง

รถซูเปอร์คาร์จอดเรียงรายกันอยู่ข้างทาง แล้วมารับสาวสวยไปทีละคน

“ซูสวน ได้ยินว่าลูกพี่ลูกน้องจะมารับเธอเหรอ?”

“อืม”

“ลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นถึงสาวสวยที่มีชื่อเสียงของเมืองเจียงหนานเลยนะ ในที่สุดวันนี้ฉันก็โชคดีจะได้เจอสักครั้งล่ะ”

ซูสวนส่ายหัว ก่อนจะหันหน้าหนี

ตอนนั้นเอง รถเล็กซัสสีเงินคันหนึ่งก็จอดที่ข้างทาง ซูสวนเห็นแล้วก็จำได้ทันทีว่าเป็นรถลูกพี่ลูกน้องของเธอ

“พี่คะ!”

เธอวิ่งเหยาะๆ เข้าไป ปรากฏว่าพอประตูรถเปิดออก คนที่ออกมาจากรถกลับเป็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง

“คุณคือ?”

“พี่ชื่อเจียงชื่อ เป็นพี่เขยของเธอน่ะ”

เพื่อนร่วมชั้นของซูสวนทุกคนมายืนล้อมดู พร้อมกับแสดงสีหน้าเยาะเย้ยออกมา

“อ้าว ซูสวน ทำไมพี่ของเธอไม่มาเองล่ะ? ดูท่าทางจะไม่ได้ใส่ใจเธอขนาดนั้นนี่”

“ฉันได้ยินมาว่า พี่เขยของเธอคนนี้เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงนี่ ให้เขามารับเธอแบบนี้ พูดง่ายๆก็เป็นการ ‘ให้เกียรติ’ เธอถึงที่สุดแล้วสินะ”

“จิ๊ๆ ดาวประจำมหาวิทยาลัยของเราถดถอยถึงขั้นเป็นคนพวกเดียวกับลูกเขยแต่งเข้าด้วยล่ะ ช่างน่าสมเพชเวทนาซะจริง”

เพื่อนร่วมชั้นหัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็ต่างคนต่างก็ทยอยเดินไปขึ้นรถซูเปอร์คาร์

ซูสวนใช้ขากระทืบไปที่พื้นอย่างแรงหนึ่งที

“เจียงชื่อ ใครเป็นคนให้นายมาน่ะ? พี่ฉันเหรอ?”

เจียงชื่อเกาหัว “พี่ของเธอประชุมทั้งคืนเลยน่ะ เหนื่อยจนแทบจะเดินไม่ไหวอยู่แล้วก็เลยไม่มีทางเลือก ให้พี่เป็นคนมารับเธอมันเหมือนกันรึไง?”

“ไม่เหมือนซะหน่อย!”

เจียงชื่อหยักไหล่ “ขึ้นรถก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

ซูสวนขึ้นรถอย่างไม่เต็มใจ ตลอดทั้งทางอย่าว่าแต่พูดคุยเลย ซูสวนไม่แม้แต่จะมองหน้าเจียงชื่อสักครั้งด้วยซ้ำ

ซูสวนรู้สึกเสียหน้าเวลาอยู่กับเขา

เมื่อรถขับไปถึงถนนยางมะตอยเส้นหนึ่ง จู่ๆ ก็มีรถออฟโรดคันหนึ่งขับมาเทียบข้าง

เมื่อกระจกรถคันนั้นเปิดออก ก็เผยให้เห็นว่ารถคันข้างๆ มีชายหัวล้านรูปร่างสูงใหญ่นั่งอยู่สี่ห้าคน

หนึ่งในนั้นหันมามองทางรถของเจียงชื่อ แล้วพูดตะโกนเสียงดังว่า “ไง น้องซวน พวกพี่ไปรอน้องที่ประตูทิศตะวันออกตั้งครึ่งชั่วโมง แต่น้องดันหนีมาประตูทิศเหนือซะได้ แบบนี้ไม่เข้าท่าเท่าไหร่เลยนะ”

เจียงชื่อขมวดคิ้ว “คนพวกนี้เป็นใครน่ะ?”

ซูสวนกังวลอย่างเห็นได้ชัด พูดติดอ่างว่า “ป..เป็นคนเลวน่ะ! ย...อย่าไปส...สนใจพวกมันนะ รีบไปสิ”

เจียงชื่อเหยียบคันเร่งเพื่อเร่งความเร็ว

แต่อีกฝ่ายก็คาดไว้แล้วว่าพวกเขาจะหนีแน่ ทันใดนั้นก็มีรถขับตรงมาจากฝั่งตรงข้าม แล้วขวางทางเจียงชื่อไว้

ในเวลาเดียวกัน ด้านหลังก็มีรถขับเข้ามาอีกสองคัน

ทั้งด้านหน้าและด้านหลังถูกปิดทางเอาไว้ทั้งหมด เจียงชื่อต้องเหยียบเบรกและจอดรถที่ข้างทาง

รถหลายคันจอดในเวลาเดียวกัน ชายหัวล้านกลุ่มใหญ่ลงจากรถทั้งด้านหน้าและด้านหลัง แล้วพากันล้อมรถของเจียงชื่อเอาไว้

“ลงจากรถซะ!”

“ลงจากรถ เร็วสิ!”

อีกฝ่ายทำเสียงดังเอะอะโวยวาย ในขณะเดียวกันก็ใช้ค้อนและประแจเคาะที่หน้าต่างรถ ทำเสียงโครมครามจนซูสวนตกใจล็อกประตูรถ แล้วไปนอนขดตัวอยู่ที่เบาะหลัง

“รออยู่บนรถ อย่าขยับ”

เจียงชื่อปลดสายคาดเบลท์ แล้วเปิดประตูลงจากรถ