จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 308

ใบหน้าของติงเมิ่งเหยนไม่สามารถซ้อนความผิดหวังได้จริงๆ

แต่ติงฉี่ซานกลับพูดด้วยความมั่นใจและเชื่อใจในลูกเขยตัวเองว่า "เมิ่งเหยน ชื่อเอ๋อเขาบอกว่าจะมีของขวัญให้กับลูก เขาต้องมีให้อย่างแน่นอนสิ ไม่ต้องกังวลหรอกนะ นี่มันก็หลายครั้งแล้ว เขาเคยทำให้ลูกผิดหวังซะที่ไหนล่ะ?"

สวีชงส่ายหัว

"คุณลุงครับ ทำไมคุณลุงโลกสวยขนาดนี้"

"เขาจะให้ของขวัญ? อย่างเขาเหรอจะให้ของขวัญได้? ของขวัญของเขาคงไม่ได้ยื่นออกมาจากทีวีนี้หรอกนะ?"

"พวกคุณเหนอ อย่าหลอกตัวเองอีกเลย ยอมรับความจริงได้แล้ว อย่างน้อยเจียงชื่อก็ไม่ได้ลืมพวกคุณ และยังยืมดอกไม้มาถวายพระได้ เขาทำได้แค่นี้ก็ถือว่าบุญแล้ว"

"อย่าไปคาดหวังอะไรมากกว่านี้เลยน่ะ"

"เงินเดือนแปดพัน จะซื้ออะไรได้?"

ที่พูดมาก็มีเหตุผล

จริงเหมือนกัน เจียงชื่อไม่ได้อยู่ด้วย แล้วเขาจะให้ของขวัญได้อย่างไร?

ถ้าให้คนอื่นมาส่งแทนก็น่าจะเชื่อถือได้มากกว่านี้ แต่ปัญหาคือเจียงชื่อให้พวกเขานั่งดูทีวีแล้วรอของขวัญของเขาจากรายการสดนี้ แล้วของขวัญของเขาจะส่งออกมาจากทีวีนี้ได้หรือ?

ตลกสิ้นดี

ติงเมิ่งเหยนส่ายหัวแล้วลุกยืนขึ้น "หนูอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะ"

เธอว่าจะกลับไปพักผ่อนในห้องนอน

แต่ติงฉี่ซานก็ห้ามเธอเอาไว้และพูดกับเธอว่า "จะรีบไปไหน? รอดูของขวัญของชื่อเอ๋อก่อนสิ ลูกเอ๋ย นี่ลูกจะไม่เชื่อใจสามีของตัวเองเลยเหรอ?"

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ติงฉี่ซานในตอนนี้เชื่อมั่นในตัวของเจียงชื่อมาก

หรืออาจจะเป็นเพราะเจียงชื่อช่วยเขาแก้ไขปัญหาหลายๆ อย่าง จึงทำให้ความเชื่อใจของเขาที่มีต่อเจียงชื่อนั้นมากขึ้น

ติงเมิ่งเหยนได้แต่ถอนหายใจ

เธอตัดสินใจอีกครั้งว่าจะให้เวลากับเจียงชื่อจนจบเพลงนี้