จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 31

บทที่ 31 พ่อตีลูกชาย

จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังขึ้น คนของสำนักงานควบคุมยาก็มาถึงที่โรงพยาบาลประชาชนเมืองNo.3

จ้าวจื้อซวนวางแก้วลง แล้วพูดออกไปอย่างชุ่ยๆ “พวกเธอดูให้ดี บิลของฉันฉบับนี้ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน”

ยังไม่ทันได้พูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออก ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ได้พาคนเดินเข้ามา

“ผลสรุปของพวกคุณออกมาแล้ว”

“ทำไมครั้งนี้ช้าจัง? ทำเอาฉันรอไปครึ่งวัน”

“เชื่อมั้ยว่าฉันจะกลับไปไล่พวกนายออก?”

ต่อหน้าคนของสำนักงานควบคุมยา อารมณ์ของจ้าวจื้อซวนก็ยังคงไม่ดี ไม่ได้เอาพวกเขามาใส่ใจเลยสักนิด

ชายวัยกลางคนคนนั้นถอดหมวกออก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายจะไล่ใครออกเหรอ?”

เมื่อจ้าวจื้อซวนได้ยินเสียงนั้น ก็ตกใจจนสะดุ้งลุกจากเก้าอี้ทันที เขาเบิกตากว้างแล้วมองอย่างละเอียด ทันใดนั้นทั้งตัววก็แข็งทื่อ

“พ่อ?”

“พ่อ พ่อมาได้ไง?”

“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ให้พี่หวงมาก็ได้แล้วนี่”

เมื่อจ้าวจื้อซวนเห็นจ้าวฉงตงมาด้วยตัวเอง ก็ตกใจจนพูดไม่เป็นคำ แล้วรีบเดินเข้าไปด้านข้างจ้าวฉงตง

จ้าวฉงตงพูด “ฉันได้รับคำสั่ง ให้มาตรวจสอบราคายาที่นาย”

“คำสั่ง?” จ้าวจื้อซวนหัวเราะ “พ่ออย่ามาล้อผมเล่นสิ ผมจะไปกล้าออกคำสั่งกับพ่อได้ยังไงกัน”

ขณะนั้น เจียงชื่อก็หยิบบิลขึ้นมา แล้วยื่นให้ด้านหน้าของจ้าวฉงตง “รองผู้อำนวยการจ้าว นี่คือบิลที่ลูกชายของท่านออกยาให้พวกเราครับ พวกเราเป็นคนธรรมดาดูไม่รู้เรื่อง ท่านดูด้วยตัวเองเถอะครับ”

“อืม”

จ้าวฉงตงรับบิลแผ่นนั้นมา อย่างไม่ได้ใส่ใจ

ใครจะรู้ ว่าเจียงชื่อจะพูดเสริมขึ้นอีกหนึ่งประโยค “ท่านต้องดูดีๆ นะครับ บิลฉบับนี้ผู้บริหารระดับสูงได้อ่านเรียบร้อยแล้ว”

เมื่อได้ยินคำว่า ‘ผู้บริหารระดับสูง’ สีหน้าของจ้าวฉงตงก็เปลี่ยนทันที มือที่จับบิลยาก็ดูลนลานขึ้นมาทันที

เขาดูบิลยาตั้งแต่ต้นจนจบอย่างตั้งใจมากๆ

สองคำ：ฉิบหาย！

ราคายาในนี้มันแพงมากเกินความเหมาะสม และจำนวนของยาก็มากจนเกินไป ถ้ากินยาเข้าไปตามนี้คงต้องตายแน่ๆ แล้วก็ค่าเตียงผู้ป่วย และอุปกรณ์การแพทย์ก็แพงเกินไป แพงกว่าราคาในตลาดไม่น้อยกว่าสิบๆ เท่า

บิลแผ่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามันคือบิลโกงเงินใบนึง

จ้าวฉงตงช้ำใจ ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมผู้บริหารระดับสูงถึงให้เขามาตรวจดูด้วยตัวเองสักครั้ง นี่คือการให้โอกาสเขา ‘สั่งสอนลูกให้รู้ผิดชอบชั่วดี’ ! 

เสียดาย ที่จ้าวจื้อซวนไม่ได้รู้สึกถึงข้อนี้

เขาโน้มตัวเข้าไปกระซิบที่ข้างหูจ้าวฉงตง “พ่อ ผมรู้ว่าบิลนี้มีปัญหา แต่ว่ามันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ พ่อปล่อยมันผ่านไปเถอะนะ? มีบิลใบนี้ ผมก็สามารถช่วยพ่อพาลูกสะใภ้กลับมาได้ พ่อก็ดีใจไม่ใช่เหรอ?”

จ้าวฉงตงดวงตาแดงก่ำ

เรียกค่ายาแพงตามใจ แล้วยังจะคุกคามครอบครัวผู้ป่วยอีก นี่มันความผิดร้ายแรงขนาดไหน?

เจียงชื่อพูดเสริมอีกหนึ่งประโยค “รองผู้อำนวยการจ้าว เมื่อครู่คุณหมอจ้าวท่านนี้บอกว่าในเมืองเจียงหนาน อุตสาหกรรมยา เขาคือพระราชา เขาก็คือกฎหมาย ใครก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเขามีสิทธิ์มากมายขนาดนี้ได้ยังไง ไม่รู้ว่าหากท่านผู้บริหารระดับสูงรู้เข้า ท่านจะคิดยังไง?”

จ้าวจื้อซวนที่อยู่เบื้องหน้ายิ้ม “ที่ฉันพูดคือนายโง่หรือไง? นายมองไม่ออกเหรอว่าทำไม? รองผู้อำนวยการจ้าวเป็นพ่อของฉัน ในอุตสาหกรรมยานายจะทำอะไรฉันได้? อะไรคือผู้บริหารระดับสูง? ฉันไม่เคยได้ยิน ถ้าเขามาฉันก็จะให้เขาคุกเข่าก้มหัวให้ฉันเหมือนกัน!”

“ไอ้ลูกเลว!!!”

จ้าวฉงตงตบไปที่หน้าของจ้าวจื้อซวนอย่างแรง ทำเอาเขาตัวเกือบปลิว เขาเซหมุนสองรอบแล้วไปชนเข้ากับโต๊ะ

เขากุมหน้า

“พ่อ ทำอะไร?”

“ทำอะไร? วันนี้ฉันจะตีไอ้ลูกหมาไร้ยางอายอย่างแกให้ตายเลย!”