จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 312

ทุกคนมองไปที่ติงเมิ่งเหยนด้วยความประหลาดใจ

ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะพูดคำพูดแข็งกร้าวขนาดนี้ได้?

ติงฉี่ซานขมวดคิ้ว “เมิ่งเหยน อย่าหาเรื่อง”

ติงเมิ่งเหยนพูดอย่างเย็นชา “ก็แค่สักผ้าอาทิตย์เดียวไม่ใช่เหรอคะ? หนูรับได้อยู่แล้ว พ่อคะ เดิมพันกับเขาเลย หนูก็มั่นใจในหลิงเหยาเหมือนพ่อค่ะ”

ใช้อารมณ์ตัดสินใจอยู่ใช่ไหม?

แล้วถ้าแพ้ล่ะ?

สำหรับสวีชงนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาไปซักผ้าให้คนอื่นไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว แต่สำหรับติงเมิ่งเหยนที่เป็นลูกผู้หญิงนั้นมันต่างกัน แล้วจะยอมให้เธอไปซักกางเกงในให้คนอื่นได้อย่างไร?

ถ้าคนอื่นรู้เข้าจะเกิดอะไรขึ้น?!

ติงฉี่ซานมองไปที่เจียงชื่อเพื่อส่งซิกค์ให้เขาช่วยห้ามลูกสาว

แต่เจียงชื่อกลับพูดขึ้นมาอย่างมั่นใจว่า “ผมคิดว่าเมิ่งเหยนพูดมีเหตุผลดีนะครับ หลิงเหยาต้องชนะอย่างแน่นอน พ่อครับ เดิมพันกับเขาเลยครับ”

ติงฉี่ซานแทบจะอาเจียนออกมา

มันพูดอะไรของมัน?

สวีชงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามยิ้มพูดอย่างมีนัยว่า “คุณลุงครับ ลูกสาวกับลูกเขยของลุงทั้งคู่ก็เห็นด้วยแล้ว แล้วคุณลุงทำไมไม่เห็นด้วยล่ะครับ? หรือว่าคุณลุงใจฝ่อจริงๆ?”

“เอาสิ๊!” ติงฉี่ซานนั่งลง “เดิมพัน ตกลงตามนั้น กลัวที่ไหนเล่า? ข้าไม่เชื่อว่าผู้หญิงอกใหญ่แต่ไร้ความสามารถจะเอาชนะหลิงเหยาได้หรอก เหอะๆ!”

จากนั้นเกิมเดิมพันก็เริ่มต้นขึ้น

ทุกคนได้แต่เงียบและไม่กล้าพูดอะไรอีก

การแสดงสดของหลิงเหยากำลังฉายอยู่บนทีวี หวางเฟิ่งหย่าหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดรายการของฮัวเสี่ยงหรงขึ้น

ทั้งสองกำลัง PK ในเวลาเดียวกัน

สวีชงวางโทรศัพท์มือถือไว้ตรงกลางโต๊ะเพื่อให้ทุกคนได้เห็นผลการโหวตในรายการสด

ในช่วง 10 นาทีแรก คะแนนโหวตของทั้งสองยังสูสีกันและต่างคนต่างขึ้นนำกันอยู่