จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 313

แม้ติงฉี่ซานจะเดาถูก แต่ก็ไม่มีประโยชน์อยู่ ความจริงมันก็คือเช่นนี้ ถึงพูดไปก็ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์

สวีชงยักไหล่ “ลุงครับ แพ้ก็แพ้สิ จำเป็นต้องหาเหตุผลมากมายด้วยเหรอครับ? หรือว่าลุงยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้”

ติงฉี่ซานทั้งกังวลและทั้งโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ในเวลานี้ เจียงชื่อก็พูดขึ้นเบาๆ ว่า “ยังเหลือ 10 นาทีไม่ใช่เหรอ? เวลายังไม่หมดเลย ใจเย็นๆ ก่อนสิ”

สวีชงยิ้มพูด “คนบางคนไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ เลยนะ คุณคิดว่า 10 นาทีที่เหลือคะแนนจะตามทันงั้นเหรอ? ผมจะบอกคุณนะ ไม่เพียงแต่ตามไม่ทัน แต่ยังทิ้งห่างไปมากกว่านี้อีก!”

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของเจียงชื่อก็ดังขึ้น

เขารับสายนั้น

และเสียงแผ่วเบาของหัวล้านหลงก็ดังขึ้นในสาย “ลูกพี่ เราพร้อมแล้วนะครับ เริ่มเลยไหม?”

เจียงชื่อยิ้มพูดอย่างมีนัย “เริ่มเลย!”

ทันใดนั้น ฉากที่น่าประหลาดใจก็เกิดขึ้น

ในระหว่างการออกอากาศนั้น ผู้ชมหลายๆ คนที่อยู่ท่ามกลางการแสดงของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องก็ลุกขึ้นและตะโกนอย่างเสียงดัง

“ลิปซิงค์!”

“ไอ้คนลอกเลียนแบบ!!”

“ไอ้ขโมย!!!”

“ลงจากเวทีไปซะ!!!”

จากนั้นงานคอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องก็เกิดความวุ่นวายขึ้นอย่างกะทันหัน

ผู้คนที่อยู่หน้าจอทีวีต่างก็ตกตะลึงและมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ถึงเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมาได้

บางคนที่ได้ยินเพลงที่ฮัวเสี่ยงหรงกำลังร้องอยู่ก็รู้ตัวทันที

เพลงนี้เคยเป็นเพลงฮิตมาก่อน ชื่อเพลงว่าฉงหรง

ซึ่งเพลงนี้บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องได้ขโมยต้นฉบับมาจากอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์และทำให้เพลงขึ้นชาร์ตล่วงหน้า แม้จะเป็นเพลงดังที่ต่างก็รู้จักกัน แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าเพลงนี้มีที่มาที่ไป