จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 34

บทที่ 34 ขอโทษท่าน

เจียงชื่อกวาดมองรอบๆ แล้วถาม “งั้นนายพาคนมาเยอะแยะเพื่อ?”

หัวล้านหลงหัวเราะแห้งๆ แล้วพูด “ผมเห็นร้านของท่านเพิ่งจะเปิดใหม่ กิจการยังไม่ค่อยดีไง เลยหาวิธีกตัญญูท่านหน่อย เลยพาพี่น้องมาทานอาหาร ให้ธุรกิจของร้านท่านดีมีชื่อเสียงขึ้นมา”

ปากของเขานี่ถือว่าใช้ได้อยู่

ถึงแม้จะรู้ว่าหัวล้านหลงพูดไร้สาระ แต่เขาสามารถพูดได้ขนาดนี้ เป็นใครก็โกรธไม่ลง

แต่พี่ฮัวต้องถึงกับงง หล่อนโทรเรียกคนมาตั้งเยอะ แต่สรุปแต่ละคนหัวหดอย่างกับเต่า หายใจยังไม่กล้า

พี่ฮัวตอนแรกอยากจะระบายอารมณ์ ตอนนี้ยิ่งต้องโกรธหนักกว่าเดิม

หล่อนเดินเข้ามาอย่างโมโห แล้วยื่นมือไปหยิกหูของหัวล้านหลง

“นี่หัวล้านหลง ฉันเรียกพี่มาเพื่อแก้แค้นให้ฉัน แต่พี่กลับมาแล้วเรียกมันว่าท่าน?”

“พี่ทำให้ขายหน้ากว่านี้ได้อีกมั้ย?”

“แค่ไอ้เลวนี่ก็ทำให้พี่กลัวจนต้องก้มหัวแล้ว? ทำไมพี่อ่อนแบบนี้? รู้งี้ฉันไม่ติดตามพี่แล้ว เปียวจื่อเขตตะวันตก ยังเก่งกว่าพี่อีก พี่มันไร้ประโยชน์”

หัวล้านหลงโมโหจนฟิวส์ขาด ความโกรธที่มีก็ระบายลงบนร่างของพี่ฮัว

เขางอแขน แล้วตบลงไปบนหน้าของหล่อนอย่างแรง “ผู้หญิงสำส่อนอย่างเธอ ต่อหน้าท่านโวยวายอะไร? เธอคิดว่าเธอมีค่ามากนักหรือไง?”

“แถมยังกล้าหือกับนายท่านของฉันอีก? มานี่ คุกเข่าแล้วขอโทษท่านซ่ะ！ “

หัวล้านหลงกระชากตัวพี่ฮัว แล้วกดเธอลงบนพื้นให้คำนับเจียงชื่อ พี่ฮัวถึงกับช็อก พี่ผ่านมามีแต่เธอที่ ‘แกล้ง’ หัวล้านหลง ที่ผ่านมาหัวล้านหลงไม่เคยกล้าย้อนหล่อนกลับ

วันนี้ถือว่าทำให้เธอรู้ถึงความเก่งของหัวล้านหลง

เจียงชื่อส่ายหน้า “ไม่ต้องคำนับแล้ว ปล่อยเธอไปเถอะ แค่เห็นก็หงุดหงิด”

“หือ ท่านว่าไง ผมก็ทำตามนั้นครับ”

หัวล้านหลงถีบไปที่พี่ฮัวหนึ่งที เตะจนหล่อนล้มไปกองอยู่บนถนน “ไสหัวไป ต่อไปอย่าเสนอหน้ามาให้ท่านเห็นอีก”

“ดี ดีมาก หัวล้านหลงนายแน่จริงๆ เรื่องนี้กับฉันมันยังไม่จบหรอก！”

พี่ฮัวคลานขึ้นมาจากพื้น แล้ววิ่งหนีไป

เจียงชื่อกลับเข้ามาในร้าน แล้วนั่งลงดื่มเบียร์ต่อ เฉิงไห่ที่ดูฉากนี้อยู่ก็ถึงกับอ้าปากค้าง นานอยู่กว่าจะตั้งสติได้

ไม่น่าเชื่อว่าหัวล้านหลงจะเคารพเจียงชื่อขนาดนี้ แถมยังเรียกว่า ‘ท่าน’ อีก

พี่ฮัวที่ท่าทางแข็งแกร่ง สุดท้ายยังต้องโดนถีบจนกลิ้งลงกับพื้น

ตอนแรกเฉิงไห่คิดว่าตัวเองจะต้องตายแน่ๆ ร้านก็คงจะรักษาไว้ไม่ได้ ใครจะรู้ว่าจากร้ายจะกลายเป็นดี เรื่องที่เกิดขึ้นมันต่างจากที่เขาคิดไว้มาก

เขามองไปที่เจียงชื่ออีกครั้ง แล้วพูดอย่างสลด “คุณชายใหญ่ ผมประเมินคุณต่ำเกินไป เห็นที่หลายปีที่ผ่านมาคุณไปอยู่ด้านนอกไม่เสียเปล่า ไปฝึกความสามารถมาใช้ได้นี่”

เจียงชื่อหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร

พวกของหัวล้านหลงรู้สึกอึดอัดมาก ยืนอยู่หน้าร้านแต่ก็ไม่กล้าเข้าและก็ไม่กล้ากลับไป

เจียงชื่อกวักมือเรียกเขา “มานี่”

“หือ”

หัวล้านหลงวิ่งเหยาะๆ มาถึงด้านหน้าเจียงชื่อ เจียงชื่อตบเก้าอี้ เชิงให้เขานั่งลง