จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 341

หึ ๆ ~~

ติงเมิ่งเหยนถึงกับหัวเราะออกมา และความอึดอัดในใจก็ถูกปล่อยปล่อยไปทันที

เธอไม่เคยรู้เลยจริงๆ เจียงชื่อที่ซื่อใสคนนี้กลับด่าคนได้เจ็บแสบขนาดนี้

แต่ที่เขาพูดก็จริงเหมือนกัน หยางกวางตามจีบติงเมิ่งเหยน แต่ถูกเธอปฏิเสธและยังถูกรังเกียจอีกด้วย ถ้าไม่ใช่สินค้าราคาต่ำแล้วจะใช่อะไรอีก?

ส่วนเซี่ยจื้อเหม่ยที่ไม่สามารถเทียบกับได้ติงเมิ่งเหยนก็เหมือนกัน เธอเป็นทางเลือกถัดไปนอกจากติงเมิ่งเหยน แล้วถ้าไม่เปรียบด้วยผลิตภัณฑ์ต่ำแล้วจะเปรียบด้วยอะไรอีก?

แต่คำพูดของเจียงชื่อทำให้พวกเขารู้สึกเจ็บใจอย่างที่สุด

เซี่ยจื้อเหม่ยโกรธจนกระทืบเท้า "ที่รัก คุณได้ยินไหมว่ามันพูดอะไร? ฉันไม่สนแล้ว คุณต้องช่วยฉันสั่งสอนมันด้วยนะ!"

หยางกวางเองก็หัวร้อนจนควันออกหู เขาค่อยๆ ปล่อยมือของเซี่ยจื้อเหม่ยแล้วเดินเข้าไปหาเจียงชื่อ

เนื่องจากเขามีพรสวรรค์ทางด้านกีฬา แถมยังฝึกซ้อมอย่างเป็นประจำอีกด้วย สมรรถภาพทางกายของเขาจึงเหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไป และยังสูงกว่าเจียงชื่อเกินครึ่งหัวอีกด้วย

ดังนั้นเขาไม่ได้รู้สึกกลัวเจียงชื่อเลยแม้แต่นิด

เขาเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเจียงชื่อและประโยคแรกคือ "แกปล่อยมือจากเมิ่งเหยนซะ คนน่าขยะแขยงอย่างแกไม่เหมาะที่จะยืนอยู่ใกล้เมิ่งเหยนหรอก!"

เหอะ ๆ

สามีภรรยาเขาจะคู่ควรหรือไม่ จำเป็นต้องให้คนแปลกหน้าคนหนึ่งมาวิจารณ์หรือ?

เจียงชื่อยังไม่ได้ตอบกลับ แต่มือของเขาที่กุมมือติงเมิ่งเหยนอยู่ก็กระชับแน่นขึ้น และยังขยับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น

ซึ่งการเคลื่อนไหวนี้ก็ยิ่งทำให้หยางกวางหัวร้อน

เขาชี้หน้าเจียงชื่อแล้วพูดต่อ "ข้าไม่ได้เป็นคนชอบลงไม้ลงมือกับใครหรอกนะ แต่ถ้าแกบังคับให้ข้าต้องทำ แล้วอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน ไอ้หนู ข้าจะเตือนแกเป็นครั้งสุดท้าย รีบไสหัวไปให้พ้นจากเมิ่งเหยนซะ แล้วไปคุกเข่าขอโทษเมียข้าที่พูดจาไม่ดี แล้วข้าจะให้อภัยแก"

เจียงชื่อไม่เพียงแต่ไม่มีทีท่าว่าจะทำตาม แต่ยังใช้มือปัดจมูกแล้วหันไปพูดกับติงเมิ่งเหยน "เกิดอะไรขึ้นกันนะ ทำไมจู่ ๆ แถวนี้มีกลิ่นเหม็นขึ้น เหมือนใครตดก็ไม่รู้ ใครนะใคร ช่างไร้มารยาทเลยจริงๆ"

หยางกวางบีบกำปั้นไว้แน่น ๆ