จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 366

คำพูดของซินยุ่นนั้นแทบจะไม่ได้ทำให้เจียงชื่อหัวเราะออกมาแต่อย่างใด ไม่แปลกใจเลยที่ซินยุ่นมองหาอาการอะไรไม่เจอ ที่แท้ก็เพราะว่าเด็กคนนั้นไม่ได้ป่วยตั้งแต่แรกนี่เอง

ไม่ได้ป่วยแต่แกล้งป่วย จะให้รักษาอย่างไรล่ะ?

มันก็เหมือนกับการที่ไม่สามารถปลุกคนแกล้งหลับได้ เพราะฉะนั้นเธอจะไปรักษาคนแกล้งป่วยได้อย่างไรกัน

เดิมทีเจียงชื่อนั้นคิดว่าเด็กจะป่วยร้ายแรงเสียอีก แม้แต่ซินยุ่นก็หาทางรักษาไม่ได้ ใครจะไปคิดล่ะว่าเด็กจะมีทักษะการแสดงเช่นนี้ น่าเสียดายที่ไม่ส่งไปที่อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์

พูดไปพูดมา ก็ต้องชื่นชมสมองของสือควนจริงๆ

ใช้การได้ดี!

หากนำคนป่วยจริงๆ มาล่ะก็ ซินยุ่นอาจจะรักษาได้ไม่ดี แต่อย่างน้อยเธอก็จะสามารถบอกได้ถึงโรคนั้นๆ ได้

ยิ่งไปกว่านั้น หากนำผู้ป่วยจริงๆ มาแล้วซินยุ่นรักษาไม่ได้ งั้นสือเหวินปิ่งก็คงรักษาไม่ได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจะทำอย่างไรให้ใช้ซินยุ่นเป็นบันไดนำสือเหวินปิ่งไปสู่ความก้าวหน้า?

ก็แค่สร้างผู้ป่วยขึ้นมาในตอนนี้ เพียงเท่านี้ปัญหาต่างๆ ก็จะได้รับการแก้ไข

นี่เป็นสิ่งที่รับประกันได้ว่าซินยุ่นจะทำการรักษาไม่ได้และเป็นการประกันว่าสือเหวินปิ่งจะทำได้ดีอย่างแน่นอน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย

เจียงชื่อส่ายหัว

สือควนคนนี้นี่มีพรสวรรค์จริงๆ เพียงแต่ไม่ได้วางใจไว้ในทางที่ถูกที่ควร

ตอนนี้ซินยุ่นก็พ่ายแพ้ไปแล้ว หญิงคนนั้นก็ร้องไห้คร่ำครวญหนักกว่าเดิม ร้องขอให้แพทย์คนอื่นมาช่วยรักษา

จะเป็นแพทย์คนอื่นไปได้อย่างไรกันล่ะ?

พวกเขานั้นสนใจแค่งานที่ทำเพื่อดำรงชีวิตเท่านั้น แม้แต่ซินยุ่นและสือควนก็ไม่สามารถรักษาได้ งั้นคนอื่นๆ ก็ไม่ต้องพูดถึงแล้ว ไม่ต้องหาเรื่องให้ตัวเองลำบากหรอก

ในฝูงชน สือเหวินปิ่งพร้อมที่จะเคลื่อนไหว

อย่างไรก็ตาม เจียงชื่อนั้นได้แซงหน้าออกไป พร้อมกับพูดเบาๆ ว่า "ให้ฉันลองดูหน่อย"

ทุกคนจับจ้องไปที่เจียงชื่อ

ตั้งแต่แรกที่เจียงชื่อนั้นอยู่ตัวติดกับซินยุ่นตลอดเวลา นั่นทำให้รู้สึกได้ว่าสองคนนี้นั้นสนิทสนมกันเป็นอย่างมาก สิ่งนี้คงทำให้ชายหลายๆ คนไม่สบายใจ

มีคนถามออกมาว่า "นายเป็นใครกัน?คุณสือกับหมอซินยังรักษาไม่ได้ นายมีคุณสมบัติอะไรถึงมาทำการรักษากัน?"