จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 365

หากสือเหวินปิ่งผู้ซึ่งเป็นศัลยแพทย์ได้มารักษาโรคอายุรกรรมที่ซินยุ่นรักษาไม่ได้ล่ะก็ คิดดูสิว่าตระกูลซินจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

ขณะนี้เอง เจียงชื่อก็ได้เห็น'เขี้ยว'ของสองพ่อลูกตระกูลสือ

สือควนต้องการใช้ซินยุ่นในการปูทางเป็นบันไดก้าวไปสู่ความก้าวหน้าให้กับลูกชายของเขา จากนี้ไป ชื่อของแพทย์อัจฉริยะคนแรกในเขตเจียงหนานก็จะเป็น สือเหวินปิ่ง

หมอเทพหญิง?

เหอะเหอะ เวลาคนคิดถึงชื่อนี้ ก็จะมีแต่คำดูถูกเหยียดหยาม

นี่เป็นจุดสิ้นสุดของเรื่องนี้ ยากที่จะเปลี่ยนแปลงได้

ได้แต่หวังว่าซินยุ่นจะมีทักษะทางการแพทย์ที่เก่งกาจและรักษาความเจ็บป่วยของเด็กที่อยู่ตรงหน้าได้ นั่นจึงเป็นแผนเดียวที่จะสามารถทำลายแผนการของบุตรชายตระกูลสือได้

แต่

เป็นไปได้เหรอ?

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเด็กและผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นคนของสือควน อาการเจ็บป่วยของเด็กคนนี้ไม่น่าจะรักษาได้อย่างง่ายๆ แน่

ขณะที่ทุกคนนั้นกำลังคาดหวังอยู่ ซินยุ่นก็มาที่ด้านหน้าของเตียง นั่งลงพร้อมกับวัดชีพจรของเด็ก

ขณะทำการวินิจฉัย เธอถามผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวกับอาการของเด็กว่ากินอะไร ได้ทำอะไรไปบ้างและได้ไปสถานที่ที่ไม่สะอาดมาหรือเปล่า เป็นต้น

คำตอบของผู้หญิงคนนั้นแทบช่วยอะไรไม่ได้เลย

โรคนี้นั้นยากต่อการรักษา

หลังจากการวินิจฉัย ซินยุ่นขมวดคิ้วและจ้องไปที่เด็กบนเตียงเป็นเวลานาน

หญิงคนนั้นถามว่า "หมอซินคะ อาการเจ็บป่วยของลูกชายดิฉันเป็นยังไงบ้าง?"

ซินยุ่นไม่ได้พูดอะไรออกมา

หลังจากเงียบไปนาน เธอส่ายหัว "ฉันไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย"

ปึง!!!

ทุกคนต่างอยู่ในความโกลาหล

สีหน้าของทุกคนนั้นดูเหลือเชื่อ แม้แต่แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านอายุรกรรมอย่างเจ้าบ้านตระกูลซินก็ไม่สามารถรักษาได้ เกรงว่าเด็กคงจะไม่มีทางที่จะช่วยเหลือได้แล้ว

ในขณะเดียวกัน ทุกคนก็มองไปที่ซินยุ่นด้วยสายตาที่เหยียดหยาม