จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 383

ติงเมิ่งเหยนถึงกับตกใจ

ต้องตอบยังไง?

ถ้าครอบครัวตระกูลติงของเธอมีความสัมพันธ์นี้ ตอนนี้พวกเธอก็คงไม่ใช่ครอบครัวในชนชั้นกลางแล้ว

จากนั้นเธอส่ายหัวอย่างทำตัวไม่ถูก "คุณกวนต้องล้อเล่นแน่เลย ครอบครัวตระกูลติงของเราจะรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่อย่างผู้บริหารระดับสูงได้ยังไงคะ"

"แล้วทำไมจู่ๆ คุณกวนถึงถามเรื่องนี้คะ?"

"อ้อ เปล่าครับ ผมแค่ถามเฉยๆ ครับ"

จากนั้นกวนจื้อฉวนก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกและส่งติงเมิ่งเหยนออกจากบ้านด้วยท่าทีที่เคารพ

ในขณะที่ติงเมิ่งเหยนเดินออกจากสวนหน้าบ้าน แม่บ้านของบ้านหลังที่ 27 ที่อยู่ข้างๆ ก็เข้ามากล่าวทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม

"คุณติงคะ พอจะมีเวลาเข้าไปนั่งในบ้านของนายท่านดิฉันสักครู่ไหมคะ?"

"หืม?"

"คืองี้ค่ะ นายท่านของดิฉันก็อยากลงนามในข้อเสนอนี้ด้วยค่ะ"

ติงเมิ่งเหยนรู้สึกดีใจมาก เพราะนี่เป็นสิ่งที่เธอปรารถนาอยู่แล้ว จะให้เธอปฏิเสธได้อย่างไร?

เธอจึงรีบตามแม่บ้านหลังที่ 27 เข้าไป ซึ่งกระบวนการทุกอย่างก็แทบจะเป็นไปตามก่อนหน้านี้ อีกฝ่ายลงนามในข้อเสนอโครงการอย่างราบรื่น

แต่เธอยังไม่ทันได้พักหายใจ เหล่าแม่บ้านและพ่อบ้านของบ้านหลังอื่นๆ ก็เข้ามาหาเธอ

ติงเมิ่งเหยนงานยุ่งทั้งเช้า เธอเข้าไปยื่นใบสัญญาเพื่อให้บ้านทุกหลังลงนาม ซึ่งทั้งหมดมี 30 ครัวเรือน และทุกครัวเรือนก็ได้ลงนามในข้อเสนอโครงการนี้โดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ

มันแปลกจริงๆ

ดูเหมือนพวกเขาจะเตรียมตัวเซ็นสัญญาด้วยกันทั้งหมด เพราะทุกคนได้แต่รออยู่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหนเลยสักคน

ที่น่ากลัวกว่านั้นคือ คนเหล่านี้ต่างก็เคยมีท่าทีที่ไม่พอใจและไม่เคยมีใครยอมเซ็นสัญญานี้เลย

แต่ในวันนี้ทุกคนกลับแย่งกันเซ็นชื่อลงนามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ทัศนคติก่อนและหลังมันช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจริงๆ!

แม้จะไม่เข้าในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ผลลัพธ์ก็คือดีทุกอย่าง เพราะทั้ง 30 ครัวเรือนต่างก็ได้ลงนามกันหมด ซึ่งก็หมายความว่าหมู่บ้านตี้เหาแห่งนี้สามารถรื้อถอนและปลูกสร้างใหม่ได้แล้ว!

ด้วยความตื่นเต้น ติงเมิ่งเหยนขับรถกลับไปที่บริษัทหลักและเข้าไปในห้องประชุม