จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 382

เช้าวันรุ่งขึ้น ติงเมิ่งเหยนแต่งหน้าเสร็จและสวมชุดสูททำงานสีดำ ซึ่งทำให้เธอดูสะอาดสดใสเป็นพิเศษ

จากนั้นเธอขับรถไปที่หมู่บ้านตี้เหาและผ่านจุดตรวจของรปภ. หน้าหมู่บ้านเข้าไป

ณ หลังที่ 28 บ้านของกวนจื้อฉวน

ติงเมิ่งเหยนเพิ่งเดินไปถึงหน้าประตูและยังไม่ทันได้กดกริ่งก็มีแม่บ้านเดินมาเปิดประตูให้เธอ

"คุณติงใช่ไหมคะ"

"ค่ะ"

"นายท่านของเรารอคุณนานแล้วนะคะ เชิญด้านในเลยค่ะ"

ภายใต้การนำของแม่บ้าน ติงเมิ่งเหยนได้เข้าไปนั่งลงที่ห้องรับแขก จากนั้นแม่บ้านก็ทำการเสิร์ฟชาให้เธอ

แต่ติงเมิ่งเหยนในขณะนี้จะมีกะจิตกะใจมานั่งดื่มชาได้อย่างไร เวลานี้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างไม่หยุด เธอกังวลอยู่ตลอดว่าควรเริ่มพูดอย่างไร

กวนจื้อฉวนจะโกรธไหม?

มีความเป็นไปได้สูงมาก

แล้วถ้าเขาโกรธ เธอจะทำยังไงดี?

ติงเมิ่งเหยนไตร่ตรองทุกสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้น ถึงกระนั้นเธอยังไม่แน่ใจว่าจะโน้มน้าวอีกฝ่ายได้สำเร็จหรือไม่

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง กวนจื้อฉวนก็เดินออกมา

แต่มันกลับแตกต่างกับสิ่งที่ติงเมิ่งเหยนจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง เธอคิดว่ากวนจื้อฉวนจะโกรธมาก หรือไม่ก็เย็นชา เพราะเธอได้ยินจากทุกคนในตระกูลติงที่เคยมาเจรจากับเขาแล้วว่าผู้ชายคนนี้รับมือได้ยากมาก

แต่ครั้งนี้มันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

กวนจื้อฉวนเดินออกมาด้วยรอยยิ้มและพูดอย่างเกรงอกเกรงใจกัน "ต้องขออภัยนะครับ ผมตื่นเช้าไปหน่อย เมื่อกี้งีบไปสักพัก ก็เลยให้คุณต้องรอนานครับ"

ทำไมสุภาพขนาดนี้?

ติงเมิ่งเหยนหยิกผิวหนังตัวเองเพราะเหมือนเธอกำลังฝันไป

เธอพูดว่า "คุณกวนค่ะ ที่ดิฉันมาพบคุณในวันนี้ คุณก็น่าจะรู้จุดประสงค์ดี ดิฉันคิดว่า......"