จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 395

ในเวลานี้ ประตูของแลมโบร์กินีเปิดออก ชายหนุ่มคนหนึ่งออกมาและเอาไหล่พิงที่ประตูรถแล้วพูดอย่างสบายใจว่า "สุนัขดีจะไม่ขวางทางหรอก ใครให้คุณมาจอดรถบนถนนล่ะ?"

ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันแล้วรู้สึกตกตะลึง

ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่าเจียนจือซัง เป็นนักขับ F1 มืออาชีพ

ซึ่งรถเฟอร์รารี่เป็นรถที่อยู่แนวหน้าสุดของวงการแข่งรถ F1มาตลอด แต่หลังจากที่แชมป์ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสองปีก่อน ทีมรถจึงตกอยู่ในสถานะไม่มั่นคง

นี่จึงเป็นเหตุและโอกาสที่ทำให้ทีมอื่นตามทัน

หนึ่งในนั้นซึ่งเป็นทีมรถลัมโบร์กีนีที่อยู่ในจ่าฝูงกับทีมอื่นๆ และยังเป็นคู่แข่งที่สูสีกับรถเฟอร์รารี่มาก

โดยเฉพาะลัมโบร์กินีได้เซ็นสัญญากับนักซิ่งซูเปอร์สตาร์คนหนึ่งด้วยราคาสูง ดังนั้นในการแข่งขันรายบุคคล ลัมโบร์กีนีจึงได้แชมป์ติดต่อกันมาหลายสมัย

เฟอร์รารี่เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ

และโลกมันก็ช่างกลมจริงๆ ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกับนักแข่ง F1 อย่างเป็นทางการของรถลัมโบร์กีนีในที่แบบนี้

หลินเจียหรงพูดอย่างดูถูกว่า "เด็กๆ วัยรุ่นอย่ามาทำตัวกร่างแถวนี้ อย่าคิดว่ามีแค่รถกระจอกๆ คันหนึ่งแล้วจะเก่งไปถึงไหนล่ะ"

ในเวลานี้ เสียงที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงได้ดังออกมาจากด้านในรถลัมโบร์กีนี

"ถึงรถผมจะกระจอก แต่ก็ดีกว่ารถคุณนะ?"

ชายอีกคนก้าวลงมาจากรถ

เขาเป็นตัวแทนหลักของรถยี่ห้อลัมโบร์กีนีในประเทศ มีชื่อว่าจู้เฟิง

หลินเจียหรงกับจู้เฟิงเป็นคู่แข่งบนเวทีใหญ่มาตลอด ฉะนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองจึงค่อนข้างแย่ และวันนี้ยังบังเอิญมาเจอกันในสถานที่แบบนี้อีกด้วย

จู้เฟิงเหลือบมองรถใหม่ของเจียงชื่อแล้วพูดอย่างดูถูกว่า "เฟอร์รารี่ เศษขยะที่ล้าสมัย ไม่อายเหรอที่ขับรถแบบนี้?"

หลินเจียหรงตอบกลับทันที "ยังไงก็ดีกว่าลัมโบร์กีนีมือสองอายุหมื่นปีไม่ใช่เหรอ?"

ผู้คนรอบข้างต่างตกตะลึง เฟอร์รารี่ ลัมโบร์กีนี เหอะๆ ไม่ว่าคันไหนก็เป็นรถในฝันของพวกเขา แล้วจะเป็นเศษขยะได้อย่างไร?

แต่แน่นอนว่าเป็นการดูถูกกันของทั้งคู่เท่านั้น

ในเวลานี้ เจียงชื่อเอื้อมมือออกไปปัดฝุ่นบนรถแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า "เรื่องของพวกคุณผมไม่ยุ่งด้วยหรอกนะ แต่คุณทำรถผมเปื้อน เรื่องนี้ผมต้องยุ่งด้วย"