เพราะฉะนั้นเธอจึงมั่นใจว่าสามารถไล่ตามรถ 458 คันข้างหน้าได้
อย่างที่หยางเมิ่นหยุนคิด รถของเธอนั้นมีสมรรถนะดีเยี่ยม ทรงพลัง ชั่วพริบตาก็กำลังจะตามทันแล้ว
แต่เมื่อมาถึงทางโค้ง ความเร็วของ458 แทนที่จะลดกลับเพิ่ม!
"หยางจุนเทียนบ้าไปแล้วเหรอ"
"ทางโค้งยังเร่งความเร็ว เขาคิดจะทำอะไร"
หยางเมิ่นหยุนไม่กล้าทำตามความโง่เขลา จึงรีบเหยียบคันเร่งชะลอความเร็วเข้าทางโค้ง และแล้วเธอก็ได้เห็นฉากที่น่าทึ่งที่สุดในชีวิต
ภายใต้เงาสะท้อนของแสงอาทิตย์ยามเย็น เฟอร์รารี่ 458 สีเทาสีดำดริฟต์เข้าทางโค้งด้วยความเร็วราวกับสายลม!
รถยังคงรักษาความเร็วสูงสุด หลังจากเข้าโค้งสำเร็จ มันก็พุ่งทะยานไปราวกับม้าป่า หายไปอย่างไร้ร่องรอย
กระทั่งหยางเมิ่นหยุนเข้าทางโค้งมา แม้แต่ไฟท้ายของ458 ก็มองไม่เห็นแล้ว
เธอตกตะลึงทึ่มทื่อ
เท้าเหยียบเบรกทันที รถค่อยๆ หยุดลง
หยางเมิ่นหยุนมอง 458 ที่ไกลออกไป พลางพึมพำว่า "ดริฟต์เข้าทางโค้งด้วยความเร็วสูงสุด หยางจุนเทียน คุณฝึกเทคนิคที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร"
"ดีล่ะ แอบฝึกSTUNTลับหลังฉัน อยากเซอร์ไพรส์ฉันในการแข่งจักรยานเสือภูเขาในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าใช่ไหม"
"หึ คุณนี่มันจริงๆ เลย!"
เธอสตาร์ทรถอีกครั้งแล้วไล่ตามไป
ค่ายฝึกทีม
หลังจากเจียงชื่อหยุดรถ ก็นำอาหารออกมาแจกจ่ายให้ทุกคน ในตอนแรกทุกคนยังไม่อยากรับน้ำใจ แต่ปรากฏว่าเมื่อเห็นอาหารน่ากินที่เจียงชื่อซื้อมา ทุกคนก็ต่าง "ยอมจำนน" แต่ละคนเข้ามาแย่งกันกิน
หยางจุนเทียนเอื้อมมือไปหยิบขาไก่ กินไปพูดไปว่า "เจียงชื่อ นับว่านายยังมีความคิดนิดหน่อยนะ อาหารที่ซื้อมาวันนี้ไม่เลว ไปต่อได้"
เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย หันหลังจากไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ
เวลานี้ เถียนจีนักแข่งรถอีกคนเดินเข้ามากระซิบกับหยางจุนเทียนว่า "กัปตัน เริ่มมืดแล้ว รีบกินรีบฝึกเถอะ การแข่งจักรยานเสือภูเขาจะเริ่มแล้ว เรามีเวลาไม่มาก "STUNT" ของคุณยังต่ำไปหน่อย รีบฝึกให้มั่นใจเสียแต่เนิ่นๆ เถอะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...