จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 413

เจียงชื่อยิ้มแล้วพูดกับเจี่ยจ้านว่า "โอเค เรื่องนี้ฉันรู้แล้ว จริงสิ นายไม่มีวิธีกลับไปอธิบายหยางจุนเทียนได้ใช่ไหม"

เจี่ยจ้านยิ้มขมขื่น

ยังต้องอธิบายอีกเหรอ

แค่เขาไม่กลับไปเล่นไอ้ฉิบหายหยางจุนเทียนนั่นให้น่วมก็ถือว่าสุภาพมากแล้ว แทบจะอยากผลักมันลงกองเพลิงสิไม่ว่า!

เจี่ยจ้านบอกว่า "พี่ใหญ่เจียงคุณวางใจ ผมกลับไปจะจัดการหยางจุนเทียนทันที"

เจียงชื่อโบกมือ "ไม่ต้อง หลังจากนายกลับไปแค่ตัดขาดการติดต่อกับเขาก็พอ เรื่องอื่นไม่ต้องสน"

เจี่ยจ้านพยักหน้า "ผมเข้าใจแล้วครับ"

เจียงชื่อลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นตามตัว เดินตรงไปที่รถ แล้วขับออกไป

เหตุผลที่เจี่ยจ้านไม่ต้องจัดการหยางจุนเทียน เพราะเจียงชื่อมือแผนของตัวเอง

อย่างแรก หยางจุนเทียนเป็นกัปตันทีม การเสียกัปตันไป ทีมจะพินาศทันที เช่นนี้มันไม่ดีต่อทีม

เจียงชื่อไม่สามารถทำเรื่องที่ผิดต่อหลินเจียหรงได้

อย่างที่สอง ความแค้นของเจียงชื่อ ปกติแล้วจะแก้แค้นด้วยตัวเอง ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นยื่นมือเข้ามายุ่ง!

เห็นรถของเจียงชื่อไกลออกไป เจี่ยจ้านและคนอื่นๆ ถึงได้ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เจี่ยจ้านในตอนนี้หวาดกลัวจนหลังเปียกโชกมาสักพักแล้ว ไม่มีส่วนไหนแห้งเลยสักที่

เขามองคนอื่นๆ และพูดอย่างโกรธจัดว่า "ต่อไปพวกมึงแม่งอย่าเอะอะก็เรียกบุ่มบ่าม ดูให้ชัดเจนก่อนค่อยเรียก"

อันธพาลก้มศีรษะลง "ผมไม่รู้ว่าเจียงชื่อเก่งกาจมากขนาดนั้น แต่ว่านะลูกพี่ เจียงชื่อเป็นใครกันเหรอครับ"

พูดถึงเรื่องนี้ เจี่ยจ้านก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพที่ถูกเจียงชื่อทรมานในคืนนั้น

มันเป็นเงามืดที่สุดในชีวิตของเขา

เขาพูดอย่างหวาดผวาว่า "เขาไม่ใช่คน เขาคือชูร่า ปีศาจชูร่าจากขุมนรก!"