จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 42

บทที่ 42 สิบบริษัทยักษ์ใหญ่ต่างมาถึง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ระยะเวลาสองที่กำหนดไว้พริบตาเดียวก็มาถึง

เจียงชื่อนั่งรถแท็กซี่คันหนึ่ง มาถึงหน้าประตูใหญ่ของบริษัทติงหรงอย่างนิ่งสงบไม่รีบร้อน ติงเมิ่งเหยนภรรยาที่ไม่เจอกันสองวัน เฝ้ารออยู่ที่ประตูมานานแล้ว

เจอกันอีกครั้งหลังจากกันไปในช่วงสั้นๆ ทำให้พวกเขามีอาการที่อยากจะเข้าไปโอบกอดอีกฝ่าย แต่ยับยั้งลงไปด้วยเหตุผล

"มาแล้วหรือ? "

"อืม"

"งั้น...ขึ้นชั้นบนเถอะ"

ไม่มีคำพูดที่มากเกินไป ทุกอย่างแสดงออกมาโดยไม่ต้องพูด จากสายตาของทั้งสองฝ่ายก็มองออกถึงความคิดถึงและเฝ้ารอในสองวันมานี้

ทั้งสองมาถึงห้องประชุมของบริษัท

เจ้าบ้านติงจ้งนำสมาชิกคนสำคัญของบริษัท มารออยู่ตั้งแต่เช้า

ติงเฟิงเฉิง ติงจื่อยวี่ ถังแหวนโม่และคนอื่นๆ ก็จัดคนไว้ที่ทางออกทุกทางปิดตายไว้ วันนี้ขอเพียงเจียงชื่อกล้ามา พวกเขาก็ไม่คิดจะปล่อยให้เขาจากไป

เข้าไปในห้องประชุม

ติงจ้งมองเจียงชื่ออย่างไร้ชีวิตชีวา ใช้ภาษาที่เย็นชาถามขึ้น "ระยะเวลาที่กำหนดไว้สองวันมาถึงแล้ว เจียงชื่อ เรื่องที่นายรับปากฉันทำสำเร็จหรือยัง? "

"ทำสำเร็จแล้ว"

"หืม? เช่นนั้นคนล่ะ? " ติงจ้งมองทั้งสองฝั่ง "ผู้ลงทุนที่นายดึงมา ยังมีคนตระกูลฉาง ทำไมไม่เห็นเลยสักคนเดียว? "

เจียงชื่อมองที่นาฬิกาข้อมือรอบหนึ่ง "ตอนเป็นเวลาเก้าโมงครึ่ง พวกเรานัดเอาไว้แล้วว่าเจอกันสิบโมง ใกล้แล้ว"

"หึ! นายยังจะมาทำท่าทำทางกับฉันที่นี่? "

ติงจ้งพูดอย่างเย็นชา "เจียงชื่อ นายคิดว่าฉันไม่รู้หรือ? สองวันที่ผ่านมานี้นายไม่รู้วิ่งไปสุมหัวอยู่ที่ไหนแล้ว เรื่องเดิมพันก็ไม่สนใจสักนิด ทั้งหมดล้วนโยนให้เมิ่งเหยนคนเดียว"

"เมิ่งเหยนเพื่อนายแล้ว เขียนจดหมายเชิญอย่างเคารพนบนอบส่งให้สิบบริษัทยักษ์ใหญ่ในรายชื่อ"

"ผลสุดท้าย ไม่มีแม้แต่หนึ่งแห่ง ปฏิเสธทั้งหมด! "

"เจียงชื่อ เรื่องมาถึงตอนนี้แกยังมีอะไรให้พูดอีก? ตัวเองหลบไปกินดื่มเที่ยวเล่น ให้ผู้หญิงคนหนึ่งจัดการเรื่องให้แก แกนี่มันมีหน้าตาเสียจริงนะ? "

เจียงชื่อขมวดคิ้ว ถามกลับอย่างสงบ "นายทำไมถึงแน่ใจว่าจดหมายเชิญถูกปฏิเสธ? "

ในเวลานี้ ถังแหวนโม่หัวเราะตอบว่า "เป็นฉันที่ส่งคนไปตรวจสอบเอง หลังจากจดหมายทั้งสิบฉบับกำลังส่งไปถึงมือของประธานกรรมการทั้งสิบบริษัท ไม่ถึงสามนาทีก็ถูกส่งคืนมาแล้ว ไม่มีสักแห่งที่ยินดีมา เมิ่งเหยนยังสาบานอย่างจริงใจน่าเชื่อถือต้องการให้พวกเรามาแต่เช้า เตรียมตัวเข้าร่วมประชุมการลงทุน เหอะๆ คนลงทุนเขาไม่มาแม้แต่คนเดียว ขอถามว่าการประชุมนี้จะเปิดยังไง? "

ติงเฟิงเฉิง ติงจื่อยวี่และสมาชิกคนอื่นของบริษัท มองเจียงชื่ออย่างสนอกสนใจยิ่ง คาดหวังว่าจะเห็นความเครียด ความกลัว ความรู้สึกผิด ความอับอายและอารมณ์อื่นๆ จากใบหน้าของเขา

น่าเสียดาย พวกเขาผิดหวังแล้ว

เจียงชื่อสีหน้าท่าทางยังคงสงบนิ่ง ทั้งยังพูดตำหนิเล็กน้อย "พี่เขยใหญ่ ในความเห็นฉัน คนที่นายให้ไปตรวจสอบเหล่านั้นนั้นไว้ใจไม่ได้เอาเสียเลย กลับไปแล้วก็ไล่ออกเถอะ"

"แก!!! "

ถังแหวนโม่โกรธจนอยากจะด่ากราด สุดท้ายฝืนข่มไว้ได้ ยิ้มเย็นกล่าว "ล้วนมาถึงขั้นนี้แล้ว แกยังมาทำท่าทางอะไรอยู่อีก เจียงชื่อ ฉันควรจะพูดว่าแกไม่กลัวที่จะเจอกันอันตราย หรือควรจะพูดว่าแกตายอย่างหน้าไม่อายดี? "

ติงเฟิงเฉิงกล่าวเสริม "พอแล้วๆ ทุกคนก็เห็นสถานการณ์แล้ว เรื่องที่เจียงชื่อรับปากทำไม่สำเร็จสักเรื่องเดียว ตามสัญญา เขาควรจะหย่ากับน้องเล็กทันที จากนั้นก็ไสหัวไปจากตระกูลติง นับแต่นี้ไปไม่อาจเหยียบเข้าตระกูลติงของพวกเราอีกแม่แต่ครึ่งก้าว"

ติงจ้งพยักหน้า "เจียงชื่อ ถ้านายยังเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่ง ก็ไปจัดการขั้นตอนการหย่าร้างด้วยตนเอง ไม่ต้องให้ฉัน 'ช่วย' นายหรอกนะ? "

เจียงชื่อส่ายหน้าน้อยๆ

"เมื่อครู่ผมก็พูดไปแล้วเวลานัดพบคือสิบโมง ยังเหลือเวลาอีกยี่สิบกว่านาทีพวกคุณก็ไม่เต็มใจรอแล้วหรือ? "

"พวกคุณกลัวแพ้ขนาดนี้เลย? "

ติงจ้งกล่าวอย่างดูถูก "แพ้? ฉันจะแพ้อย่างไร? ฉันเพียงแค่ไม่อยากเสียเวลากับนายที่นี่อีก ได้ นายถึงกับยังยืนหยัด ฉันก็จะให้เวลานายอีกครึ่งชั่วโมง ให้นายตายอย่างยินยอมพร้อมใจ ถ้าสิบโมงตรงแล้วยังไม่มีคนมาแม้แต่คนเดียว นายไม่เพียงแต่จะต้องหย่ากับเมิ่งเหยน ยังต้องลิ้มรสชาติกฎบ้านของพวกเราตระกูลติงด้วย! "