เจียงชื่อค่อยๆ ดึงมือของติงเมิ่งเหยนออก
"สิบวินาที"
ติงเมิ่งเหยนตะลึง "อะไรนะ?"
"ผมบอกว่าสิบวินาที ขอเพียงแค่สิบวินาที ผมก็สามารถจัดการเขาได้แล้ว"
บ้าเหรอไง?
ผู้คนต่างพากันส่ายหัว คนหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่เข้าใจสิ่งสำคัญอะไรเอาซะเลย เขากล้าคุยโวโอ้อวดเช่นนี้ ก็คงเป็นเพราะยังไม่เคยพบเจอความเก่งกาจของเบี้ยนจงมาก่อน รอจนรู้ว่าเบี้ยนจงมีกำลังมากแค่ไหน ตอนนั้นมาเสียใจภายหลังก็คงไม่ทันเสียแล้ว
ขณะนั้นเอง ไอ้หนวดเซาก็เลียริมฝีปากของตัวเองพร้อมกับมองไปที่ติงเมิ่งเหยนอีกครั้ง
ขอเพียงเจียงชื่อตาย เขาก็จะสามารถจับผู้หญิงคนนี้กลับไปได้ในทันที ไม่ทำตามใช่ไหม?งั้นก็ต้องใช้ไม้แข็งแล้ว!
การใช้กำลังทำอะไรสักอย่าง แท้จริงแล้วมันก็รู้สึกดีเหมือนกัน
ขณะที่ครุ่นคิดอย่างบ้าคลั่งอยู่นั้น เจียงชื่อก็ได้ก้าวขึ้นไปบนสังเวียนพร้อมกับยืนเผชิญหน้ากับเบี้ยนจง
ภายใต้การมองของฝูงชน ผู้ตัดสินได้กล่าวต่อสาธารณชนว่า "การแข่งขันชกมวยใต้ดิน ห้ามใช้อาวุธใดๆ นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีข้อจำกัดอื่น เริ่มการแข่งขันได้!"
ทุกคนมองไปที่เจียงชื่อด้วยสายตาที่เยาะเย้ย
เกรงว่าชายคนนี้จะกลายเป็นคนตายในเวลาไม่กี่วินาทีน่ะสิ
การต่อสู้กับเบี้ยนจงคือการไม่เข้าใจถึงสิ่งสำคัญ เขาจะดุร้ายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้เมื่อเริ่มลงมือ เจียงชื่อเองก็ดูไม่ต่างกับคนทั่วๆ ไป คนประเภทนี้ขึ้นสังเวียนไป มันจะต่างอะไรกับการส่งให้ไปตายกันล่ะ?
เริ่มการแข่งขัน
เบี้ยนจงยกนิ้วตวัดขึ้นไปทางเจียงชื่ออย่างดูถูกเหยียดหยาม
เขาชี้ไปที่ท้องของตน "อย่ามาพูดว่าฉันรังแกนายนะ มา มาชกที่ตรงนี้ ฉันให้นายชกได้หนึ่งที"
ให้?
เหอะๆ เขานี่เป็นคนแรกเลยจริงๆ ที่ให้เทพแห่งสงครามชูร่าโจมตี
เจียงชื่อเองก็ไม่ได้เกรงใจ เขาเดินไปที่ด้านหน้าของเบี้ยนจงอย่างสงบและต่อยไปเบาๆ โดยไม่เห็นเขาออมกำลังแต่อย่างใด
ฝูงชนนั้นต่างคิดว่าหมัดของเจียงชื่อนั้นไม่ได้มีกำลังสักเท่าไหร่ ราวกับฝ้ายอย่างไงอย่างงั้น
ความสามารถในการต้านทานการโจมตีของเบี้ยนจงนั้นค่อนข้างแข็งแกร่ง
คงไม่มีแรงกดดันอะไรกับหมัดแค่นี้อยู่แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...