จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 431

เฟอร์รารี่กำลังเร่งอยู่บนถนนลาดยาง

ติงเมิ่งเหยนผู้ซึ่งคุ้นเคยกับทักษะของเจียงชื่อจนชิน ก็ไม่ได้แปลกใจมาก แต่หวงลี่เหยียนไม่เหมือนกัน เขาเคยเห็นฉากแบบนี้เมื่อไหร่ล่ะ

ขณะนี้จ้องมองดวงตาของเจียงชื่อ ราวกับมองเทวดา

"คุณผู้ชาย ขอเรียนถามท่านคือเทวดาลงมาจากสวรรค์ใช่มั้ยครับ?"

เจียงชื่อยิ้ม "ผมชื่อเจียงชื่อ เมื่อก่อนเคยเป็นทหาร ดังนั้น ทักษะของผมจึงดีนิดหน่อย"

แบบนี้เรียกว่าดีนิดหน่อยเหรอ?

ความชื่นชมของหวงลี่เหยียนที่มีต่อเจียงชื่อจากภายนอกสู่ภายใน ทั้งใจและทั้งกาย

เจียงชื่อ ถึงจะเป็นแบบที่ผู้ชายควรจะเป็น!

ตลอดทางไม่ได้พูดอะไร

หลังจากขับรถมาเป็นเวลานาน รถก็ค่อยๆ หยุดที่คฤหาสน์ฟาร์มหลังหนึ่ง

เจียงชื่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

คฤหาสน์ดูแล้วค่อนข้างใหญ่มากมีคนใช้มากมาย ไม่ใช่ครอบครัวธรรมดาสามารถแบบรับได้อย่างแน่นอน

เขาถาม "หวงลี่เหยียน ครอบครัวของพวกคุณดูมีเงินมากนะ"

หวงลี่เหยียนยิ้ม "ไม่ใช่ว่าครอบครัวของพวกเรามีเงิน แต่พ่อของผมมีเงิน พ่อของผมเป็นนักธุรกิจ เก็บเงินได้เยอะ มีภรรยาสิบกว่าคน และมีลูก30กว่าคน ผมเป็นแค่หนึ่งในลูกๆ ทั้งหมด เงินที่เขาให้ผมนั้นก็มีจำกัด"

"ห้ะ?"

เจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนต่างมองหน้ากัน ทั้งคู่รู้สึกว่าคิดไม่ถึง

นี่ยุคไหนแล้ว ถึงกับยังมีเศรษฐีแบบนี้หลงเหลืออยู่?

ทุกคนเดินเข้าไปในคฤหาสน์ หวงลี่เหยียนเดินไปพร้อมกับแนะนำไปด้วย"พ่อของผมเป็นเพราะใกล้ชิดคลุกคลีผู้หญิงมากเกินไป ร่างกายถึงได้อ่อนแอมาโดยตลอด ยิ่งระยะนี้โรคต่างๆ ก็เกิดขึ้นพร้อมกัน ดูแล้วน่าจะไม่ไหว"

"แม้ว่าเขาจะเจ้าชู้ แต่จริงๆ แล้วเขาดีกับลูกๆ ทุกคนมาก ดังนั้นถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบเขา แต่บุญคุณที่เลี้ยงดูยังไงผมก็ต้องตอบแทน"