จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 441

ติงเมิ่งเหยนโกรธจนหน้าแดง จับแขนของเจียงชื่อไว้แน่น

สีหน้าของเจียงชื่อนั้นสงบนิ่ง แต่ในใจกลับมีไฟโทสะลุกโชน

ตายอย่างไร้ที่ฝังศพ

ดี วันนี้จะให้แกได้ตายอย่างไร้ที่ฝังศพ

เพียงไม่กี่อึดใจเท่านั้น คนกลุ่มใหญ่ก็มาถึงโรงงานอย่างเอิกเกริก เห็นทีจะมีมากกว่าร้อยคน ทุกคนต่างก็ถือมีดเล่มใหญ่มาด้วย ท่าทีดุร้ายมาก

เป็นคนขององค์กรหยุนหยาง

อีกทั้ง ยังมีไอ้บอดสงเป็นคนนำทัพมาเอง

เมื่อวานหลังจากถูกสั่งสอนไป ในใจของไอ้บอดสงก็เหมือนจะมีไฟสุมอยู่ เขาโตมาจนป่านนี้ยังไม่เคยถูกใครทำให้รู้สึกคับแค้นใจได้เท่านี้มาก่อน

คิดหาโอกาสที่จะระบายความแค้นออกมาตลอดเวลา

พอดีกับที่ ไอ้หนวดเซาโทรศัพท์หาเขา ให้เขาช่วยเผชิญหน้าคนคนหนึ่ง

ไอ้บอดสงตอบตกลงทันทีโดยไม่คิดอะไร แม้ว่าจะไม่ได้เงิน เขาก็ยินดีจะช่วยไปเผชิญหน้า ไม่ได้เพื่อเหตุผลอื่น ก็เพื่อจะที่จะระบายความคับแค้นที่มีอยู่ในใจเท่านั้น

เห็นไอ้บอดสงพาคนมากมายเกินเข้ามาเป็นกลุ่มใหญ่ คนของตระกูลหวงกับหมอกแดงก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาบ้างแล้ว

ใช้ชีวิตอยู่ในหลงหยันหยวนตั้งนาน พวกเขาต่างก็รู้ถึงความสามารถขององค์กรหยุนหยางดี

นี่คือองค์การใต้ดินของหลงหยันหยวน อิทธิพลกล้าแกร่ง กลุ่มอิทธิพลอื่นๆรวมกันทั้งหมดยังแข็งแกร่งไม่เท่าพวกเขา ในหลงหยันหยวน การล่วงเกินองค์กรหยุนหยางก็เท่ากับล่วงเกินเทพแห่งความตาย

แกคงไม่มีทางรอดต่อไปแน่

ไอ้หนวดเซาก็ไม่กล้าประมาท โยนก้นบุหรี่ทิ้งไป วิ่งเข้าไปหาอย่างกับเด็ก เงยหน้าขึ้นพูดว่า "พี่สง พี่มาแล้ว ผมถูกคนที่มาจากข้างนอกรังแกซะสาหัสเลย พี่ต้องช่วยผมตัดสินด้วยนะ"

ไอ้บอดสงพูดเสียงเย็นว่า "ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะช่วยแกตัดสินอะไร ตอนนี้ฉันแค่อยากจะหาใครสักคนมาระบายอารมณ์ นายโชคดี ฉันจะช่วยแกรับมือกับไอ้เวรนั่นเอง เพื่อจะได้ระบายความอัดอั้นที่อยู่ในใจ"

ไอ้หนวดเซายิ้มหน้าบาน "ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณพี่สงไว้ล่วงหน้าเลยแล้วกัน"

ไอ้บอดสงถามว่า "คนที่ต้องจัดการล่ะ"

"อยู่ตรงนั้น"

ไอ้หนวดเซายื่นมือชี้ไปทางเจียงชื่อ ไอ้บอดสงและลูกน้องที่อยู่ข้างหลังหันไปมองพร้อมกัน

"พี่สง ไอ้เวรนั่นมันมีฝีมือนิดหน่อย กำลังมันแข็งแกร่งมาก พี่ต้องระวังนะ"