จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 444

มองดูไอ้หนวดเซาที่นั่งสำนึกผิดอยู่บนพื้น เจียงชื่อก็ยิ้มเล็กน้อยส่ายหน้าไปมา หมุนตัวเดินไปทางติงเมิ่งเหยน

"เมิ่งเหยน ตรวจดูสินค้าสิ "

"อืม"

ติงเมิ่งเหยนลุกขึ้นมาตรวจสอบสินค้าล็อตใหม่ทันที

ไม่มีปัญหา

ผ่านเกณฑ์ทั้งหมด

เจียงชื่อพยักหน้า พูดกับทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ว่า "เอาล่ะ งานของฉันก็จัดการได้เรียบร้อยพอสมควรแล้ว ตอนนี้จะกลับบ้าน พวกนายทุกคนก็แยกย้ายเถอะ วันหลังก็ทำตัวให้มันอ่อนน้อมถ่อมตนหน่อย"

พูดจบ เจียงชื่อก็จูงมือติงเมิ่งเหยนเดินออกจากโรงงานไป คนของตระกูลหวง องค์กรหยุนหยางกับหมอกแดงต่างก็ทยอยกันจากไป

ส่วนสินค้าล็อตนั้นได้ทำตามขั้นตอนส่งไปยังตระกูลติง

ทั้งโรงงาน เหลือแค่ไอ้หนวดเซาที่ยังคงนั่งบื้ออยู่กับพื้น มองไปรอบๆที่ว่างเปล่า สะอื้นไห้อยู่ในใจ

เดินอยู่บนเส้นทางแห่งผลประโยชน์ยากจะรักษาความบริสุทธิ์ไว้ได้

เขาทำแต่เรื่องที่ไร้คุณธรรม ไม่เร็วก็ช้าต้องได้รับผลกรรมตอบแทน เพียงแต่การตอบสนองครั้งนี้ค่อนข้างรุนแรง

พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ลมเย็นพัดโชยมา

เฟอร์รารี่รูปทรงโค้งเรียบห้อตะบึงแล่นเกินอัตราความเร็วที่กำหนดอยู่บนทางลาดยาง

บนรถ ติงเมิ่งเหยนบิดขี้เกียจทีหนึ่ง ปล่อยอารมณ์ที่ถูกเก็บกดมาเป็นเวลานานออกมา พูดอย่างดีใจว่า"ภารกิจครั้งนี้ถือว่าทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดก็กลับบ้านได้สักที "

สองวัน รู้สึกระยะเวลาจะยาวนานกว่าสองเดือนซะอีก

ติงเมิ่งเหยนมองไปทางเจียงชื่อ "ครั้งนี้โชคดีที่คุณมาช่วย ถ้าหากฉันมาคนเดียวละก็ เกรงว่าไม่เพียงแต่จะทำภารกิจไม่สำเร็จ ยังจะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงด้วย "

ประโยคนี้พูดได้ถูกต้อง

คิดถึงความน่ากลัวในโรงงาน นึกถึงนิสัยในการทำงานของไอ้หนวดเซา ถ้าหากติงเมิ่งเหยนมาตัวคนเดียว คงไม่ดีแน่

แม้จะไม่ตาย ก็คงต้องกลายเป็นนักโทษของพวกเขาแน่