จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 443

ถัดมา ก็ถึงคิวของไอ้หนวดเซาแล้ว

เห็นสถานการณ์อย่างนี้ แล้วก็นึกถึงคำพูดของตัวเองก่อนหน้านี้ ไอ้หนวดเซารู้ดีแก่ใจว่าเจียงชื่อต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่ๆ

แม้จะขอร้องอ้อนวอน สุดท้ายก็ต้องลงเอยเหมือนกับฉื่อหู่

เขากัดฟันพูดว่า "เจียงชื่อ นายร้ายกาจมาก ตอนนี้ฉันไร้กำลังจะตอบโต้ นายอยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ"

เจียงชื่อปรบมือ

"ดีมาก"

"ใจสู้ดี"

เขายืนขึ้นเก็บมีดเล่มใหญ่ที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา เดินตรงไปยังไอ้หนวดเซา สบตาสามวินาที

"ฉันจะให้แก ตาย"

เจียงชื่อยกมือขึ้นฟันมีดลงไป ขณะที่ฟันลงไประยะห่างระหว่างคมมีดกับคอของไอ้หนวดเซาที่มีไม่ถึงหนึ่งเซนก็หยุดลง

ที่จริง เขาก็แค่ต้องการข่มขวัญไอ้หนวดเซาเท่านั้น ไม่ได้อยากจะฆ่าเขาจริงๆ

'ความเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่ง'ของไอ้หนวดเซาที่มีก่อนหน้านี้ได้สลายหายไปหมด ชั่วพริบตาเดียวก็ข่าอ่อนทรุดไปนั่งลงกับพื้น น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด ร้องไห้ตะโกนเสียงดังว่า "ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว พี่ใหญ่เจียง คุณปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่อยากตายโฮ"

เจียงชื่อฮึเสียงเย็น

คนประเภทนี้ก็แค่ปากแข็ง แค่ข่มขู่นิดหน่อย ก็อ่อนยวบในพริบตา

เขาทิ้งมีดลงไปข้างๆ พูดเสียงเรียบว่า "ที่จริงจุดประสงค์ที่ฉันมาที่หลงหยันหยวนก็เพื่อจะรับซื้อเหล็ก ไม่ได้จะมาฆ่าคน"

"ไอ้หนวดเซา ขอเพียงนายเอาสินค้ามาให้ในจำนวนที่เพียงพอ ฉันจะไว้ชีวิตนาย"

ไอ้หนวดเซาทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เขาอยากจะมีชีวิตรอดอยู่แล้ว แต่จะรอดต่อไปได้จริงเหรอ

"พี่ใหญ่เจียง ผมพูดกับพี่ด้วยความสัตย์จริง ไม่ใช่ผมไม่ใช้สินค้าพี่ แต่คลังสินค้าของโรงงานผมมันมีสต๊อกไม่พออยู่แล้ว ฉะนั้นจึงต้องใช้ของด้อยคุณภาพผสมไปด้วย"

"ผมไม่มีของ พี่จะบีบผมยังไงก็ไร้ประโยชน์"

เจียงชื่อขมวดคิ้ว ในสมองคิดถึงเรื่องราวที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ขึ้นมา

สินค้าไม่พอ?

เหอะเหอะ