จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 473

ทุกคนที่อยู่ในโบกี้รถไฟต่างก็มองอย่างตกตะลึง ผู้ชายคนนี้เป็นใคร หน่วยพิเศษเหรอ พลังการต่อสู้แม่งช่างน่ากลัวจริงๆ

พนักงานให้บริการก็มองจนอ้าปากตาค้าง

ที่แท้ ปัญหาสามารถแก้ไขได้ง่ายๆอย่างนี้เองเหรอ ทั้งหมดนี้ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ

ถ้ารู้อย่างนี้แต่แรก เขาก็คงไม่ต้องมาพูดบลาๆยาวเป็นสิบนาที พูดจนปากคอแห้งไปหมด

ซินยุ่นเดินเข้าไป พูดอย่างรู้สึกตกใจอยู่บ้างว่า "เจียงชื่อ คุณกลายเป็นคนร้ายกาจอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ "

เจียงชื่อยิ้ม "คุณลืมไปแล้วเหรอว่าผมกำเนิดมาจากอาชีพอะไร หลายปีก่อนผมก็เหมือนกับพี่ชายคุณ เป็นทหารอยู่ที่เวสเตอร์แลนด์ ใช้ชีวิตในดงกระสุนและระเบิดทุกวัน ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่โหดเหี้ยมที่สุดในโลก ฉะนั้น เผชิญคนพวกนี้ไม่ใช่แค่เรื่องง่ายๆเหรอ "

เมื่อพูดเช่นนี้ ซินยุ่นก็เข้าใจขึ้นมาแล้วว่าทำไมเจียงชื่อถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้

ถ้ารู้อย่างนี้ตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ต้องเป็นห่วง พอขึ้นรถไฟมาก็ให้เจียงชื่อตะเพิดคนพวกนี้ไปก็พอ

ทั้งสองกำลังคุยกัน ประตูของโบกี้ถูกเปิดออก หัวหน้าพนักงานบนรถไฟเดินเข้ามา ด้านหลังยังพาตำรวจรถไฟมาด้วยอีกกลุ่มหนึ่ง

หัวหน้าพนักงานรถไฟมองกลุ่มคนที่กองอยู่กับพื้น แล้วก็มองซานเชียวที่อยู่บนชั้นวางสัมภาระ จึงถามด้วยน้ำเสียงที่โมโหว่า "นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น"

พนักงานบริการตกใจจนรีบโยนความผิดทันที

"หัวหน้า ที่นั่งของคุณผู้ชายคนนี้ถูกแย่งไป ฉะนั้นเขาก็เลยสั่งสอนที่มาแย่งที่นั่งไปหนึ่งยก"

เรื่องมันเป็นอย่างนี้เหรอ

ฟังแล้วเหมือนจะเป็นอย่างนี้ แต่ความเป็นมาเป็นไปของเรื่องราวไม่เหมือนเลยสักนิด

ซินยุ่นพูดอย่างรู้สึกโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่อยู่ "ที่จริงคนพวกนี้แย่งที่นั่งเราไปไม่ยอมลุก พูดอยู่ครึ่งค่อนวันแล้วก็ไม่ตอบสนองเลยสักนิด พนักงานบริการยังจะให้เขาย้ายที่นั่ง ไปที่นั่งชั้นสอง พวกเราทนไม่ไหวแล้วจริงๆเลยลงมือ อีกอย่าง คนที่ลงมือก่อนก็คือพวกเขา พวกเขากรูกันเข้ามาหาเรื่องก่อน "

แม้ว่าความจริงจะเป็นอย่างนี้ แต่ ......

หัวหน้าพนักงานรถไฟมองคนเหล่านั้นที่ถูกสั่งสอนจนสะบักสะบอม ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า "ผมไม่สนความพวกคุณจะมีเหตุผลมากแค่ไหน การต่อสู้ทำร้ายร่างกายกันบนรถไฟนั้นทำไม่ได้ "