จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 478

ซินยุ่นถอดเสื้อกันหนาวกับรองเท้าและถุงเท้าออก มุดเข้าไปในผ้าห่ม

เพราะว่าห้องน้ำถูกตกแต่งด้วยกระจกใส เธอก็รู้สึกอายที่ต้องอาบน้ำต่อหน้าเจียงชื่อ ฉะนั้น คืนนี้ก็แก้ขัดอย่างนี้ไปก่อน

เธอนอนอยู่บนเตียง ตะแคงร่างไปมองเบื้องหลังของเจียงชื่อ หัวใจทั้งรู้สึกซาบซึ้ง และรู้สึกมีความปรารถนา

ถ้าหาก......

ถ้าหากได้รู้จักกับเจียงชื่อเร็วสักหน่อย ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เธอก็คงไม่ต้องโดดเดี่ยวคนเดียวแล้ว

เกรงว่า เธอคงจะกลายเป็นแม่ มีลูกสองสามคนไปแล้วมั้ง

เห้อ ทำไมผู้ชายที่ดีอย่างนี้ จึงถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไปก่อนนะ

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกอัดอั้นตันใจ

ซินยุ่นแบะปาก ใช้ผ้าห่มคลุมหัวเอาไว้ หลับตาสนิททั้งสองข้าง ไม่คิดเรื่องระหว่างเธอกับเจียงชื่ออีก เพราะไม่ว่าจะคิดยังไงก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี

คนที่มีภรรยาแล้ว เธอจะทำอะไรได้

ทั้งคืนไร้เสียงพูดคุย

วันที่สอง เจียงชื่อได้เตรียมอาหารไว้สำหรับซินยุ่นที่กำลังหลับสนิท จากนั้นตัวเองก็เอากระเป๋าเดินทางออกจากโรงแรมตัวคนเดียว

เขาเช่ารถคันหนึ่ง ไปยังสถานที่นัดพบเพียงลำพัง

ระหว่างทาง

เจียงชื่อได้โทรศัพท์หาสิงห์แห่งกองทองสิบสองนักษัตร ได้สั่งการภารกิจเร่งด่วนเรื่องหนึ่งให้เขา ขอเรียกร้องในภารกิจนั้นง่ายมาก มีหกคำ ปกป้องซินยุ่นให้ดี

มีสิงห์คอยปกป้องอย่างลับๆ เจียงชื่อจึงจะวางใจไปช่วยซินจื่อหมินได้

รถเก๋งสีขาวแล่นอยู่บนถนนลาดยางด้วยความเร็ว เจียงชื่อยิ่งขับก็ยิ่งเร็วขึ้น ยิ่งขับก็ยิ่งร้างผู้คน จนสุดท้าย บนถนนมองไม่เห็นแม้แต่รถสักคันเดียว

หลังจากที่ขับมาเป็นเวลาสองชั่วโมงกว่าแล้ว ในที่สุดเขาก็ถึงที่หมาย

เจียงชื่อไม่กล้าประมาท ขับรถตรงไปยังพื้นที่ที่มีหญ้าขึ้นรก เพื่อเลี่ยงไม่ให้รถถูกคนอื่นพบเห็น