จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 479

ในระยะเส้นยาแดงผ่าแปด เจียงชื่อใช้ความเร็วที่เกินกว่าขีดจำกัดของคนเบี่ยงตัวออกไป หลีกพ้นการโจมตีของพิตบูลล์

จากนั้นเขาก็เอามีดสั้นออกมา ในขณะที่พิตบูลล์ตัวที่สองพุ่งเข้ามา ใช้มือหนึ่งกดมันไว้กับพื้น ใช้มีดสั้นปักลงไปที่คอของมันโดยตรง

ชั่วพริบตา หมาตาย

ตัวที่สามลอบกัดจากทางด้านหลัง แต่เหมือนข้างหลังของเจียงชื่อจะมีดวงตาอยู่ สะบัดมีดไปโดยไม่หันไปมอง ฟันพิตบูลล์ที่เข้ามาจากทางด้านหลังลงไปกองกับพื้น บนคอของมันถูกฟันเป็นแผลขนาดใหญ่

เลือดสดๆไหลนอง

หมาล้วนชอบรังแกที่อ่อนแอกว่าและกลัวที่แข็งแกร่งกว่า หลังจากที่เห็นเพื่อนของมันสองตัวต้องตายอย่างอนาถ หมาพิตบูลล์อีกสามตัวก็หมุนตัวหนีทันที ไม่กล้าจะเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว

เจียงชื่อยืนขึ้น เก็บมีดสั้นให้เข้าที่

ป้าบ ป้าบ ป้าบ เสียงปรบมือดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

เห็นเพียงผู้ชายสวมแจ็คเก็ตคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังโกดังเก็บของ พลางเดินพลางปรบมือ เหมือนกำลังชื่นชมผลงานเมื่อครู่ของเจียงชื่อ

ในเวลานี้เอง ทั่วทุกมุมต่างก็มีคนค่อยๆทยอยเดินออกมา ทั้งหมดเหมือนจะมีราวยี่สิบกว่าคนได้

ทุกคนดูแล้วไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน

แน่นอน คนดีย่อมไม่มีทางทำเรื่องลักพาตัวอย่างนี้

ผู้ชายที่สวมเสื้อแจ็คเก็ตเดินเข้ามาพูดว่า "นายฝีมือไม่เลว น่าชื่นชม เดิมทีฉันคิดจะเตรียมหมาห้าตัวเอาไว้กัดนายให้ตาย แล้วเอาเงินไป ฝีมือที่ดีของนายทำให้นายชนะมีโอกาสอยู่รอดต่อไป "

"ฉันขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อ 'ข้าวหลามตัดสาม'ฉันรู้สึกสนใจนายซะแล้วซิ"

"เป็นไง สนใจอยากจะมาเป็นลูกน้องฉันไหม เรียกฉัน 'พี่สาม'สิ"

เป็นอีกคนแล้วที่อยากจะได้เจียงชื่อเป็นลูกน้อง

ก็ไม่แปลกใจ คนที่อยู่ในวงการนี้ ขอเพียงเคยเห็นฝีมือของเจียงชื่อ ไม่มีใครไม่ถูกความสามารถอันแข็งแกร่งของเขาทำเอาตกตะลึง สามารถรับลูกน้องอย่างนี้ไว้ได้ เป็นความฝันของลูกพี่ใหญ่ทุกคน