จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 480

ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าสกปรกมาก บนหน้าผากยังมีรอยเลือดฝังแน่นอยู่

ดูท่าทางแล้ว หลายวันมานี้คงถูกทรมานไม่น้อย กระทั่งมีแนวโน้มว่าจะถูกทารุณด้วยซ้ำ

เจียงชื่อโมโหมาก แต่ก่อนที่จะช่วยเหลือตัวซินจื่อหมินได้ เขาจำเป็นต้องอดทน

ข้าวหลามตัดสามส่งสัญญาณด้วยสายตาให้กับลูกน้องทีหนึ่ง

ลูกน้องคนนั้นเตะไปที่หลังของซินจื่อหมินทีหนึ่ง เตะจนซินจื่อหมินโซซัดโซเซเดินไปข้างหน้า "ไอ้แก่ แกไสหัวไปได้แล้ว"

ใบหน้าของซินจื่อหมินเต็มไปด้วยน้ำมูกและคราบน้ำตา ร้องไปเดินไปยังเจียงชื่อ

เจียงชื่อหยิบเอามีดสั้นออกมาตัดเชือกที่พันธนาการอย่างแน่นหนาออกไป จากนั้นก็เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดสิ่งสกปรกบนหน้าของซินจื่อหมินจนสะอาด

"เจียงชื่อ ขอโทษ ทำให้คุณต้องเข้าลำบากด้วย"ซินจื่อหมินน้ำเสียงอ่อนแอ มีแรงแต่ไร้พลัง

"เรื่องพวกนี้กลับไปค่อยคุยกัน "

ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือการคุ้มครองความปลอดภัยของซินจื่อหมิน แม้ว่าเจียงชื่อเองก็อยากจะลงมือสั่งสอนอีกฝ่ายทันที แค่มาคิดดูแล้วทำอย่างนี้จะเป็นอันตรายต่อซินจื่อหมินด้วย เขายังคงอดทนเอาไว้

ทั้งหมดต้องให้ความสำคัญกับการปกป้องซินจื่อหมินก่อน

เรื่องแก้แค้น วันหน้าค่อยทำก็ได้

"เงิน วางไว้ที่นี่แล้วกัน "

เจียงชื่อโยนกระเป๋าเดินทางไป ประคองซินจื่อหมินเดินออกไปข้างนอก เตรียมตัวจะไปจากสถานที่แห่งนี้ ลูกน้องของข้าวหลามตัดสามรีบเดินเข้ามาเอากระเป๋าเดินทางไป

เดิมที เรื่องถึงตรงนี้ก็น่าจะจบได้แล้ว

แต่โจรที่ไหนจะมีสัจวาจากับคนอื่น

ทันใดนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งรายล้อมกันเข้ามา ล้อมตัวเจียงชื่อ และซินจื่อหมินเอาไว้ ทุกคนต่างก็หยิบเอามีดสั้นออกมาอย่างเงียบๆ ดูท่าแล้วไม่ได้มีความหวังดีแน่

ซินจื่อหมินตกใจจนหน้าซีด ดูทีท่าแล้ว นี่มันเป็นจังหวะแห่งการฆ่าตัวประกันนี่นา

เจียงชื่อขมวดคิ้ว เหลือบมองไปยังข้าวหลามตัดสามที่อยู่ไกลๆ ถามขึ้นว่า "เงินก็ให้นายไปแล้ว ยังจำเป็นต้องทำอย่างนี้อีกเหรอ"

ข้าวหลามตัดสามหัวเราะ

"นายมอบเงิน ฉันปล่อยคน นี่เป็นข้อแลกเปลี่ยนของเราไม่ผิดใช่ไหม"