บทที่48 ซีเหมินจุ้น
ในห้อง ติงเมิ่งเหยนนอนโมโหบนเตียง
เจียงชื่อยิ้มเดินเข้ามา :"ทำไมถึงโมโหขนาดนั้นล่ะ? จริง ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร"
ติงเมิ่งเหยนมองบน :"ที่ฉันโกรธก็เพราะนายไง นายยังมาพูดพล่อย ๆ ตรงนี้อีก นายอยากให้ฉันไปนัดบอดกับเสี่ยวเมิ่งอะไรนั้นเหรอ?:
เจียงชื่อนั่งลง:"ไม่อยาก แต่ผมก็ไม่อยากเห็นเธอกับพ่อโกรธกัน ยังไงเขาก็คือพ่อของเธอ"
"หึ เขารู้แต่ตัวเองเลื่อนตำแหน่ง ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของฉันหรอก"
พูดไป จู่ ๆ ติงเมิ่งเหยนก็กุมไหล่ ร้องเจ็บ"อ๊า……"
"เป็นอะไร?"
"ไม่รู้สิ เจ็บไหลมากปวดมาก"
เจียวชื่อยื่นมือจับไล่เธอ เปิดเสื้อออกทีละนิด เผยผิวขาวออกมา
"ช่วงนี้เธอทำงานหนักเกินไป เหนื่อยเกินไป กล้ามเนื้อไม่ผ่อนคลาย ดังนั้นถึงได้ปวดเมื่อย"
"ผมนวดให้นะ กระตุ้นการทำงานของเลือด เดี๋ยวก็ไม่เป็นไรแล้ว"
ติงเมิ่งเหยนลังเลเล็กน้อย จริง ๆ แล้ว เธอไม่เคยให้ผู้ชายแตะต้องเลย จนตอนนี้ก็ยังบริสุทธิ์อยู่
เธออ่อนไหวกับเพศตรงข้ามมาก
แต่ว่า จะว่าไปเจียงชื่อก็คือสามีของเธอ และจริง ๆ แล้วในใจของเธอไม่รังเกียจเจียงชื่อ ดังนั้น……
เธอไม่ปฏิเสธ
มือของเจียงชื่อตั้งบนไหล่ติงเมิ่งเหยน กดลงไปแรง ๆ เจ็บจนติงเมิ่งเหยนต้องร้องออกมา
"นายเบา ๆ หน่อยสิ ! "
เจียงชื่อยิ้ม:"นี่มันเบาไม่ได้ ถ้าไม่ใช่แรง กดไปก็ไม่ได้อะไร เธอกัดฟันอดทนหน่อย ผมจะนวดให้ทั้งตัว จะทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายลงมา"
"ทั้งตัว?"
ติงเมิ่งเหยนหน้าแดงทันที ในสมองมีภาพที่ไม่ดีผ่านมากมาย
แต่ไม่รู้ทำไม เธอถึงรู้ถึงคาดหวังเล็กน้อย
"อ๊า ~ ~ "
"เจ็บ เจ็บ นายเบา ๆ หน่อย ! "
"อย่าจับตรงนั้น อ๊า ทำไม่ไหวแล้ว อ๊า ~ ~ "
ในระหว่างที่เจียงชื่อนวด ติงเมิ่งเหยนเจ็บจนร้องออกมาเป็นช่วง ๆ ทะลุผ่านประตูห้อง มาถึงห้องรับแขก
ในห้องรับแขก
ซูฉินกับติงฉี่ซานได้ยินเสียงร้องของติงเมิ่งเหยน สีหน้าเปลี่ยนทันที
ซูฉินไอกระแอม :"ยัยเมิ่งเหยนนี่มันจริง ๆ เลย ไม่อายบ้างเลย เป็นผู้หญิงไม่สง่าเลยแม้แต่นิด ร้องดังขนาดนั้น
ติงฉี่ซานเหล่มองเธอ:"แค่นี้เอง สังคมตอนนี้ ให้ความสำคัญกับการแสดงบุคลิก เปิดเผยร่าเริง ผมมีความคิดเห็นมากมายกับคุณ ทุกครั้งที่พวกเราทำเรื่องแบบนั้นกัน เธอจะอายจนไม่กล้าร้อง ทำเอาเหมือนกับว่าผมกำลังทำปลาเค็ม น่าเบื่อมาก"
ซูฉินทั้งอายทั้งโกรธ:"เฮ้ ไอแก่นายกำลังพูดอะไรนะ? นายนั้นแหละปลาเค็ม ! "
เธอพูดแล้วก็ทุบบนตัวติงฉี่ซาน
ทั้งสองกอดอยู่ด้วยกันโดยไม่รู้ตัว ซูฉินหน้าแดงทันที
……
ณ ตอนนี้ กลางเมืองเจียงหนาน พื้นที่สำนักงานรุ่งเรือง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...