จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 47

บทที่47 จะแต่งก็แต่งเอง

ในระหว่างที่กลับ ติงเมิ่งเหยนขับรถอยู่ ไม่พูดอะไร

เจียงชื่อจ้องมองเธอมานานมาก ถอนหายใจยาว ๆ แล้วพูดว่า:"ขอโทษ"

ติงเมิ่งเหยนชะงักเล็กน้อย :"หืม?"

"ขอโทษ ผมเคยสัญญากับเธอว่าจะไม่หาเรื่องคุณปู่ติงก่อน วันนี้ไม่สามารถควบคุมได้ เป็นความผิดของผมเอง"

ติงเมิ่งเหยนยิ้มฝืด ๆ ตอนนี้มาพูดเรื่องพวกนี้อีกจะมีความหมายอะไร ?

อีกอย่าง ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของเจียงชื่อ

ติงจ้ง ถังโม่แหวนคนพวกนั้นรังแกคนเกินไป ถ้าเจียงชื่อไม่ตอบโต้ละก็ คงถูกไล่ออกจากตระกูลติงไปนานแล้ว

ไม่ใช่แค่เจียงชื่อ ขนาดติงเมิ่งเหยนก็ถูกเหยียด

แค่เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง แค่เพราะว่าเธอไม่ได้แต่งานกับสามีที่มีอำนาจ ถึงแม้เธอจะเป็นคนของตระกูลติง แต่ไม่เคยได้รับความสำคัญจากคุณปู่ติงเลย

ติงเมิ่งเหยนพูดว่า:"ฉันไม่โทษนาย เรื่องวันนี้เป็นใคร ใครก็โกรธ ก็อย่างเรื่องที่ฉางคุนมาขอโทษ ตอนนั้นพี่สาวดันฉันออกมาจากกลุ่มคน ถ้าฉางคุนไม่ได้มาขอโทษแต่มาแก้แค้นละก็ วันนี้ฉันคงจะไม่รอด"

เธอมองเจียงชื่ออย่างอ่อนโยน

"ถ้าตอนนี้ผมอยู่ริมหน้าผา ผมเชื่อว่า คนที่จะดึงผมกลับมาโดยไม่คำนึงถึงความอันตรายก็มีแต่เธอ คนในตระกูลติงพวกนั้น แทบจะอยากผลักผมลงหน้าผาด้วยมือแล้ว"

"เจียงชื่อ ฉันดีใจมาก ที่พวกเรายังไม่แยกจากกัน"

สามารถทำให้คนที่ขี้อายอย่างติงเมิ่งเหยนพูดแบบนี้ออกมาได้ แสดงว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อเจียงชื่อเปลี่ยนไปแล้ว จากแรก ๆ ที่ดูถูก ผิดหวัง จนตอนนี้ค่อย ๆ ยอมรับทีละนิดแล้ว

ถึงแม้เจียงชื่อจะจนมาก แต่อย่างน้อยความรักนี้ก็มันช่างไร้เดียงสา

เจียงชื่อรู้สึกอบอุ่นใจ เขาไม่ได้มีความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว

ทั้งสองคนหน้าแดงทันที มองหน้ากันแล้วไม่พูดอะไร

กลับถึงบ้าน

ติงเมิ่งเหยนยังไม่ทันพูด ก็เห็นติงฉี่ซานนั่งบนโซฟาแล้วพูดกับพวกเขาว่า:"กลับมาแล้วเหรอ?"

"อืม"

"งั้นต้องทำยังไงไม่ต้องให้พ่อพูดแล้วสินะ?"ติงฉี่ซานตบเอกสารบนโต๊ะ "ตอนนี้พวกเธอสามารถไปทำขั้นตอนการหย่าร้างได้แล้ว พ่อเตรียมเอกสารทั้งหมดให้พวกเธอแล้ว"

ติงเมิ่งเหยนนิ่งไป :"พ่อ พ่อทำอะไรนะ?"

"ทำอะไร?ตอนนั้นเจียงชื่อสัญญากับพ่อแล้ว ถ้าทำสองเรื่องนี้ไม่สำเร็จก็จะหย่าทันที ทำไม อยากกลับคำ?"

ติงเมิ่งเหยนยิ้มฝืด ๆ ที่แท้พ่อก็ยังไม่รู้เรื่องที่วันนี้ลงทุนสำเร็จ กับตระกูลฉางมาขอโทษ

ก็ไม่แปลก สองเรื่องนี้เพิ่งจะสำเร็จ คาดว่าทางบริษัทยังไม่ได้แจ้งติงฉี่ซาน

"พ่อ จริง ๆ แล้ว……"

ติงฉี่ซานขัดเธอ :"ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไปหย่า แล้วก็……"

เขาเอารูปถ่ายหนึ่งรูปมาวางไว้บนโต๊ะ:"นี่คือลูกชายของผู้อำนวยการบริษัทพวกเรา เสี่ยวเมิ่ง เขาเป็นคนซื่อสัตย์ และมีความสามารถมาก แล้วยังเป็นลูกคนเดียวของผู้อำนวยการบริษัทพวกเราอีกด้วย จนตอนนี้ก็ยังไม่แต่งงาน พ่อคุยกับผู้อำนวยการแล้ว เธอไปหย่าก่อน แล้วก็ไปนัดบอดกับเสี่ยวเมิ่ง ถ้าเขาชอบเธอ ก็เตรียมแต่งงานใหม่ได้"

ติงเมิ่งเหยนพูดไม่ออกจริง ๆ ความเร็วของพ่อมันเร็วเกินไปรึเปล่า?

ตนเองยังไม่หย่าที ติงฉี่ซานก็จัดการงานข้างหลังไว้หมดอย่างราบรื่นแล้ว

ซูฉินแม่ยายพูดอย่างช่วยไม่ได้:"เมิ่งเหยน พ่อเธอทำเพราะอยากให้เธอดี ถึงจะกะทันหันเกินไป แต่ว่าเสี่ยวเมิ่งคนนี้เขามีประโยชน์ต่อการงานของเธอจริง ๆ