จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 489

พนักงานตกใจกลัวจนรีบเข้ามาคุกเข่าขอความเมตตา

"พอ พอเถอะครับ"

"ผมไม่เก็บเงินสักหยวนแล้วครับ ได้ไหมครับ?"

เจียงชื่อส่ายหัว "ได้ไงล่ะ? ผมไม่ใช่คนจำพวกกินแล้วชักดาบนะ กินเสร็จไม่จ่ายตังแบบนี้ ผมทำไมได้หรอก"

พนักงานถึงกับพูดไม่ออก

อาชีพการเปิดร้านอาหารต้มตุ๋นอย่างเขา กลัวคนที่มีอิทธิพลและยังไม่มีเหตุผลมากที่สุด

ถ้าร้านอาหารโกงลูกค้าได้ ลูกค้าก็โกงร้านอาหารได้เช่นกัน

เจียงชื่อแข็งแกร่งกว่ารปภ.ทุกคนในร้าน ที่มากไปกว่านั้น เขายังไม่พูดกับคนอื่นด้วย 'เหตุผล' เมื่อต้องเจอกับลูกค้าแบบนี้ เจ้าของร้านจึงทำได้เพียงทำใจเท่านั้น

จากนั้นพนักงานพูดด้วยสีหน้าขมขื่นว่า "คือว่า กุ้งหม้อละชุดครับ คิดเป็นชุดละ 178 หยวน เมื่อกี้คุณจ่ายมาพันกว่าหยวน มันมากพอแล้วครับ"

คำพูดนี้ทำให้ลูกค้าคนอื่นในร้านอาหารถึงกับหัวเราะออกมา

ร้านอาหารใจดำร้านนี้ในที่สุดก็มี 'จิตสำนึก' แล้ว กุ้งอบน้ำมันหม้อใหญ่ขนาดนี้ แต่ขายเพียง 178 หยวนเท่านั้น มันช่างเป็นราคาที่หาไม่ได้จากที่ไหนอีก

แต่ช่วยไม่ได้ ถ้าเขายังไม่ยอมลดราคาและปล่อยให้เจียงชื่อ 'จ่ายบิล' นี้จนหมด เกรงว่ารปภ.ร้านเขาต้องตายกันถ้วนหน้าอย่างแน่นอน!

เจียงชื่อได้ของถูกแถมยังได้สั่งสอนคนอื่นด้วย

"จริงเหรอ?"

"ถ้าอย่างนั้น คุณทอนเงินให้ผมด้วยสิ"

พนักงานถึงกับอึ้งไป "ทอนเงิน?"

ทอนเงินอะไรของเขา?

เจียงชื่อพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ก็คุณบอกว่าชุดละ 178 หยวน? ผมจ่ายไปเป็นพันแล้วนะ ตามเหตุผลแล้ว คุณไม่ต้องทอนเงินให้ผมเหรอ?"

นี่มัน......

พนักงานร้านเคยเห็นคนที่ไร้เหตุผลมากก่อน แต่ไม่เคยเห็นใครที่ไร้เหตุผลขนาดนี้มาก่อน

คุณมากินข้าวร้านเขา คุณไม่จ่ายเงินสักบาทและยังอัดพนักงานทุกคนในร้าน แถมยังขอเงินทอนกับคนอื่นด้วย?

พนักงานเหมือนคนใบ้ที่กินอึ่งโน้ย ขมแต่พูดไม่ออก

"ครับ ทอนเงิน ผมจะทอนเงินให้ครับ"

พนักงานก็หยิบเงินสดออกมาหนึ่งพันหยวนแล้วยื่นให้กับเจียงชื่ออย่างเชื่อฟัง "นี่ครับ เงินทอนหนึ่งพันที่คุณจ่ายเกินมาครับ"