จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 497

ในบรรดาผู้คนทั้งหมดนั้น คนที่คิดหนักที่สุดคือซินจื่อหมิน

เขาทุ่มเททุกอย่างกว่าจะมาถึงที่นี่ได้ และก่อนมาเขายังคิดว่าคงจะได้เข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยชุดนี้กลับไปด้วยราคาถูก

แต่ที่หนักใจกว่านั้นคือราคาเริ่มต้นก็สิบห้าล้านแล้ว ซึ่งทรัพย์สินมูลค่าทั้งตัวของซินจื่อหมินยังไม่ถึงสิบล้านเลยด้วยซ้ำ ฉะนั้นพูดได้อีกนัยหนึ่งว่าเขาไม่มีกำลังที่จะเสนอราคาได้เลย แล้วจะเอามันกลับบ้านยังไง?

สุดท้ายแล้ว เขาทำได้แค่มอง

ซินจื่อหมินถอนหายใจอย่างเงียบ แต่สามารถมองออกได้ว่าภาวะซึมเศร้าของเขานั้นรุนแรงแค่ไหน

เพื่อเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยชุดนี้ เขาเกือบจะถูกคนของซานเชียวฆ่า เขาเกือบทำให้ลูกสาวต้องลำบากไปด้วย แต่ในที่สุดเขากลับไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเสนอราคาด้วยซ้ำ

ความจนมันช่างอัปยศอดสูจริงๆ!

และในเวลานี้ มีคนเริ่มตะโกนเสนอราคา "ผมให้สิบแปดล้าน"

อันที่จริงแล้วเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับคนปกติทั่วไปเลย เพราะพวกเขาไม่รู้วิธีการใช้มันด้วยซ้ำ ถ้าให้เสียเงินมากมายกับเข็มเงินชุดนี้ มันจะเป็นการสิ้นเปลืองเกินไป

แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีคนเสนอราคาอยู่ดี

บางทีถ้าซื้อกลับไปแล้วอาจจะมีผลตอบแทนที่ไม่คาดคิดก็ได้?

หรืออาจจะบวกราคาเพิ่มเพื่อสร้างผลกำไรได้ด้วย

มีคนจำนวนไม่น้อยที่มีความคิดแบบนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงลองเสนอราคาไปก่อน ถ้าจบราคานี้ได้ก็ดี แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร

จากนั้นมีคนเจ็ดถึงแปดคนที่ผลัดกันเสนอราคา และราคาตอนนี้หยุดอยู่ที่สามสิบเก้าล้าน

สามารถบอกได้ว่าเป็นตัวเลขที่น่ากลัวมาก

ในเวลานี้ สือเหวินปิ่งที่นั่งเงียบมาตั้งนานก็หันมองกลับไปที่ซินจื่อหมิน จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชันว่า "คุณท่าน คุณอยากได้เข็มวิเศษชุดนี้มากเลยไม่ใช่เหรอ?"

"แต่ขออภัยด้วยนะครับ เพราะหลานชายคนนี้ได้รับคำสั่งจากเบื้องบนว่าต้องเอาเข็มเงินวิเศษชุดนี้กลับไปให้ได้ ฉะนั้น ผมจะเก็บไว้ให้คุณไม่ได้แล้วนะ"

"แต่เท่าที่ผมรู้ ตระกูลซินของคุณท่านคงไม่มีปัญญาแม้แต่จะเสนอราคาด้วยซ้ำ ถูกต้องไหมครับ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"

เป็นคำพูดที่เสียดสีที่สุด