จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 496

ในช่วงพัก 15 นาทีนี้ สือเหวินปิ่งกับเบลลิสได้ลุกออกจากที่นั่งของพวกเขา

ทั้งสองได้มาในมุมที่ไม่มีใครและแอบกระซิบกระซาบกัน

เบลลิสมุ่ยปากและใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความทุกข์ "เหอะ! เสียเงินยี่สิบล้านแต่ได้สร้อยคอของปลอมมา มันน่าเจ็บใจจริงๆ เพราะไอ้เจียงชื่อคนนั้นคนเดียว"

สือเหวินปิ่งพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ "คุณไม่ต้องห่วง หนี้ครั้งนี้ ผมจะคิดบัญชีกับพวกมันเอง"

"คุณจะคิดบัญชีกับพวกมันยังไงล่ะ?"

สือเหวินปิ่งยัดยาผงถุงหนึ่งไว้ในมือของเบลลิส "นี่เป็นยาที่ตระกูลสือของผมเป็นคนทำเอง หลังกินเข้าไปแล้วมันจะทำให้มีความสุข แต่หลังความสุขก็คือความทุกข์ที่เหมือนความตาย เดี๋ยวก่อนเลิกการประมูลจบ คุณพาซินยุ่นออกไปสองคนนะ คุณพาเธอไปเลี้ยงน้ำชา แล้วแอบใส่ยาลงในถ้วยชาของเธอ"

"หลังจากที่เธอดื่มเข้าไปแล้ว คุณก็ออกไปก่อนเลย แล้วผมจะให้คนไปจัดการเธอเอง!"

"ไม่เพียงแค่นั้น ผมจะไลฟ์สดผ่านหน้าจอใหญ่ด้วย เหอะๆ ซินยุ่น เธอหยิ่งมากนักใช่ไหม? เธอไม่เห็นหัวคนอย่างสือเหวินปิ่งใช่ไหม? เดี๋ยวเธอจะได้ลิ้มรสความรู้สึกของการเล่นกับผู้ชายหลายๆ คนเอง!"

"อีกอย่าง เธอเองที่จะเป็นคนร้องขอให้พวกผู้ชายมาเล่นกับเธอ!"

เบลลิสยังคงสับสนอยู่

"คุณควรเล่นงานเจียงชื่อไม่ใช่เหรอ? ทำไมต้องไปลงที่ซินยุ่นด้วย?"

"คุณจะรู้อะไร?" สือเหวินปิ่งพูดต่อ "ซินยุ่นเป็นผู้หญิงที่เจียงชื่อรัก คุณลองคิดดูสิ ถ้าผู้หญิงที่เขารักถูกกลุ่มผู้ชายรุมโทรม แล้วยังถูกไลฟ์สดให้ทุกคนได้เห็นด้วย นั่นมันจะเป็นประสบการณ์แบบไหนกันน่ะ?"

เบลลิสเข้าใจทันที "ฮ่า ฮ่า เจียงชื่อคงต้องใจสลายแน่ นี่มันเหมือนถูกมีดแทงที่หัวใจชัดๆ!"

"ถูกต้อง นี่แหละที่ผมต้องการ!"

สือเหวินปิ่งย้ำอีกครั้ง "เก็บยาไว้ให้ดี อย่าเผยพิรุธเชียวล่ะ"

เบลลิสพยักหน้าตอบ "ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เรื่องแบบนี้ ฉันถนัด"

หลังจากวางแผนกันเสร็จ ทั้งสองก็กลับไปในงานประมูลแล้วนั่งลงบนที่นั่งของตน